Και τι δεν θα δίναμε να επιστρέφαμε για λίγο σε εκείνα τα χρόνια και να ζήσουμε ξανά στιγμές, όπως οι παρακάτω:
-Να κανονίζουμε μέρες πριν τι θα φορέσουμε την πρώτη μέρα του σχολείου, αλλά και σε κάθε μεγάλο event που θα ακολουθούσε μετά από αυτό.
-Να γεμίζουμε σάκες και κασετίνες με αποφθέγματα, στίχους τραγουδιών, να ράβουμε στάμπες, να δένουμε μπαντάνες και να προσπαθούμε να τις φθείρουμε (χωρίς συγκεκριμένο λόγο).
-Να χρησιμοποιούμε για πρώτη φορά υπολογιστή, στο μάθημα της πληροφορικής, ή τουλάχιστον να μαθαίνουμε πώς λειτουργεί το DOS και να σώζουμε αρχεία σε δισκέτες!
-Να ακούμε μουσική από walkman, με κασέτες που έχουμε γράψει από το ραδιόφωνο, και να ζηλεύουμε όσους είχαν ήδη Discman. Και εννοείται να γράφουμε κασέτες για τους φίλους μας.
-Να έχουμε αμέτρητα πολύχρωμα στυλό στην κασετίνα μας, με χρυσόσκονες και φλουό χρώματα, μηχανικά μολύβια με μύτες που έσπαγαν συνεχώς και αρωματικές γόμες.
-Να διαφωνούμε για το αν είναι πιο ωραίος ο Ντύλαν ή ο Μπράντον.
-Να προετοιμαζόμαστε για τις σχολικές γιορτές και για τις γιορτινές ημέρες πριν από αργίες, να κάνουμε αποκριάτικα πάρτι στην τάξη και να παίζουμε μπουγέλο την τελευταία μέρα του σχολείου.
-Να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας αμέτρητα σημειώματα με μηνύματα φιλίας, μίσους και αθεράπευτου έρωτα!
-Να ζωγραφίζουμε όλα τα βιβλία (την ώρα του μαθήματος) και να καλύπτουμε με κολλάζ από περιοδικά και αφίσες τα ντοσιέ μας.
-Να πηγαίνουμε σχολικές εκδρομές (αξέχαστες δε είναι εκείνες που περιλάμβαναν τις πρώτες διανυκτερεύσεις και όσες πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό).
-Να βάφουμε τα νύχια μας την ώρα του μαθήματος (τι, εσείς δεν το κάνατε ποτέ;) και τα μάτια μας στο διάλειμμα, στις τουαλέτες του σχολείου.
-Να κάνουμε κοπάνα τις πρώτες ώρες των μαθημάτων (ειδικά στα Θρησκευτικά και τη Γυμναστική) και να συναντιόμαστε στο κοντινό καφέ. (Και να μας καλύπτουν ακόμα και οι ίδιοι οι καθηγητές –ή έστω κάποιοι από αυτούς).
-Να φοράμε φόρμα με κίτρινα ορειβατικά μποτάκια, φαρδιά καρό πουκάμισα με κολάν, σαλοπέτες και all star (και ακόμα να μην τα έχουμε ξεκολλήσει από πάνω μας).
-Να κάνουμε σχολικές εκλογές και να δηλώνουμε υποψηφιότητα για το δεκαπενταμελές (τι αγωνία!).
-Να έχουμε συγκεκριμένα «στέκια» σε κάθε διάλλειμα, συνήθως κάπου κοντά στο αγόρι που μας ενδιέφερε.