Συμπτώματα ουρολοίμωξης
Σύμφωνα με την ειδική παθολόγο κ. Αναστασία Μοσχοβάκη, οι ουρολοιμώξεις μπορεί να έχουν συμπτώματα με τσούξιμο κατά την ούρηση, συχνοουρία, πυρετό, δέκατα, ναυτία, κοιλιακό πόνο, εμετό, αλλά μπορεί να μην έχουν και κανένα σύμπτωμα και να αποκαλύπτονται μόνο μετά από εξέταση ούρων.
Είτε συμπτωματικές είτε ασυμπτωματικές, οι ουρολοιμώξεις που δεν σχετίζονται με ενδονοσοκομειακή λοίμωξη είναι συνήθεις σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και σπάνιες σε άνδρες κάτω των 50 ετών. Για την ακρίβεια, ο χειρουργός ουρολόγος κ. Θάνος Πέτρος αναφέρει σε άρθρο του στο Iatronet.gr ότι οι μισές γυναίκες θα παρουσιάσουν μία ή περισσότερες συμπτωματικές ουρολοιμώξεις στη ζωή τους. Από αυτές, το 25% θα παρουσιάσει υποτροπή.
Τι την προκαλεί
Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού οφείλονται σε παθογόνους οργανισμούς που προσβάλλουν τα ούρα, την ουροδόχο κύστη, την ουρήθρα, τον προστάτη, τον νεφρό. Σύμφωνα με τον κ. Πέτρο, η ουρολοίμωξη συμβαίνει συχνότερα όταν υπάρχουν παράγοντες που ευνοούν τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων.
Οι παράγοντες αυτοί είναι συνήθως η κατάχρηση αντιβιοτικών, η χρήση τοπικών αντισυλληπτικών όπως σπερματοκτόνα και διαφράγματα, οι κακές συνθήκες σεξουαλικής ή ατομικής υγιεινής που εκθέτουν τον κόλπο και την ουρήθρα άμεσα σε μικρόβια από τον πρωκτό, η κύηση, οι λίθοι, ουρολογικές παθήσεις όπως όγκοι, περιπτώσεις κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης, στένωση του ουροποιητικού, η υπερτροφία προστάτη, οι παθήσεις του νωτιαίου μυελού, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο διαβήτης, γενετικές προδιαθέσεις, ιατρικοί χειρισμοί, η καταστολή του ανοσοποιητικού.
Θάλασσα – πισίνα και ουρολοίμωξη
«Το σπουδαιότερο για να αποφύγει κανείς την ουρολοίμωξη στη θάλασσα ή την πισίνα είναι να είναι όσο το δυνατόν πιο βέβαιος για την καθαρότητά της, είτε από επίσημες αναφορές που έχουν δημοσιευτεί μετά από εργαστηριακούς ελέγχους είτε παρατηρώντας και ο ίδιος το νερό» λέει στο Mama365 η κ. Μοσχοβάκη. Εξηγεί, λοιπόν, ότι το νερό της θάλασσας στην οποία κολυμπάμε θα πρέπει να είναι καθαρό, διαυγές, με φωτεινό μπλε χρώμα, να μην υπάρχει λάδι στη θάλασσα, αλλά ούτε σκουπίδια είτε στη θάλασσα είτε στην παραλία. Το ίδιο ισχύει και για την πισίνα, στην οποία θα πρέπει να τηρούνται όλες οι προδιαγραφές υγιεινής.
Η γιατρός συμβουλεύει, λοιπόν, αν κάποιος δεν είναι βέβαιος για την καθαρότητα του νερού, να κάνει μπάνιο πριν αλλά και αμέσως μετά τη βουτιά στη θάλασσα ή την πισίνα, ώστε να αποφεύγεται τόσο η μετάδοση όσο και η λήψη κωλοβακτηριδίων. Επίσης, βγαίνοντας από την θάλασσα, και μετά το μπάνιο, θα πρέπει το άτομο να φορά καθαρό, στεγνό μαγιό και να κάθεται πάνω στην πετσέτα του.
Σημειώνει δε, η κολύμβηση να μην πραγματοποιείται σε παραλίες με λιμνάζοντα ύδατα (π.χ. σε κλειστούς κόλπους και στα πολύ ρηχά) ή ακόμα και σε καθαρές παραλίες με πολλούς κολυμβητές, καθώς αυξάνεται η περιεκτικότητα ούρων και κοπράνων, άρα και η μετάδοση κωλοβακτηριδίων.
Τονίζει, πάντως, η κ. Μοσχοβάκη πως η ουρολοίμωξη δεν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος από μολυσμένο θαλασσινό νερό. Υπάρχουν άλλες, πιο επικίνδυνες λοιμώξεις, από τις οποίες μπορεί να νοσήσει κάποιος, αν π.χ. πιει έστω και μικρή ποσότητα νερού ή αν έχει ανοιχτές πληγές στο σώμα.
Διάγνωση
Η διάγνωση των ουρολοιμώξεων γίνεται με ειδικές εξετάσεις ούρων, σε οποιοδήποτε διαγνωστικό κέντρο (κόστος εξετάσεων περί τα 10-12 ευρώ).
Θεραπεία
Η θεραπεία της ουρολοίμωξης στηρίζεται στα συμπτώματα και στην εξέταση ούρων. Το πιθανότερο είναι ο γιατρός να χορηγήσει αντιβίωση και να συστήσει λήψη άφθονων υγρών και παραγόντων που αλκαλοποιούν τα ούρα για απομάκρυνση των μικροβίων δια της φυσικής οδού.
Ωστόσο, είναι σημαντικό οι εξετάσεις ούρων να επαναληφθούν 2 εβδομάδες μετά τη θεραπεία αλλά και 3 μήνες αργότερα, ώστε να επιβεβαιωθεί η εξάλειψη της λοίμωξης και να αποφευχθούν υποτροπές.