Γιατί κάποιες γυναίκες αποφασίζουν να γίνουν παρένθετες μητέρες; Τι κερδίζουν από αυτό; Και πόσο δύσκολο είναι να δώσεις σε άλλους το μωρό που μεγάλωνε τόσους μήνες στην κοιλιά σου; Πέντε γυναίκες μοιράζονται τις ιστορίες τους.
«Δεν είμαστε πλούσιοι, αλλά αυτός είναι ένας τρόπος να προσφέρουμε σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη»
Rayven Perkins, 32 ετών, από το Τέξας. Παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών, 10 και 11 ετών.
Έχω υπάρξει παρένθετη μητέρα τρεις φορές (δίδυμα τον Φεβρουάριο του 2007 και ένα αγόρι τον Ιούνιο του 2008), και πρόκειται να γεννήσω σε λίγο καιρό το τέταρτο παρένθετο μωρό. Το καλύτερο κομμάτι της παρένθετης μητρότητας είναι το να καταλαβαίνεις ότι το έκανες για τους σωστούς λόγους, όταν δίνεις το μωρό και οι γονείς επιτέλους το βλέπουν. Υπάρχουν, όμως, πολλές θυσίες που πρέπει να κάνει μία παρένθετη μητέρα. Στην τελευταία αυτή εγκυμοσύνη έπρεπε να κάνω ενέσεις με ορμόνες, για τις οποίες με βοηθούσε ο άνδρας μου. Επίσης, σε κάποιες πολιτείες της Αμερικής απαγορεύεται η παρένθετη μητέρα να ταξιδέψει όσο είναι έγκυος.
Είμαι, πάντως, από τις τυχερές: Είμαι «καλή» παρένθετη μητέρα, με την έννοια ότι κάθε έμβρυο που γέννησα ήταν τελειόμηνο και υγιές. Αυτό είναι σπάνιο. Επίσης, καμία από τις φορές που έδωσα το μωρό όταν το γέννησα δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Μάλλον είμαι από τους τύπους που δεν «δένονται» τόσο πολύ σε αυτό το επίπεδο. Η χαρά μου που μπορώ να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους είναι τεράστια. Δεν είμαστε πλούσιοι άνθρωποι. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δωρίσουμε πτέρυγες σε νοσοκομεία. Αλλά αυτός είναι ένας τρόπος που η οικογένειά μας ανταποδίδει στον κόσμο το καλό, απλόχερα. Και έτσι διδάσκουμε και τα παιδιά μας να είναι γενναιόδωρα και να θυσιάζονται για τους άλλους.
«Το πιο δύσκολο ήταν τη στιγμή που μου πήραν το μωρό»
Robin Kaufer, 50 ετών, από την Ουάσινγκτον. Χωρισμένη και μητέρα δύο παιδιών, 7 και 9 ετών.
Έγινα παρένθετη μητέρα για μία φίλη, της οποίας το παιδί είναι σήμερα 3 ετών. Είχα προσπαθήσει και εγώ με εξωσωματική να αποκτήσω παιδιά. Τα κατάφερα στα 40 μου, ενώ η φίλη μου που είχε τα ίδια προβλήματα υπογονιμότητας δε μπορούσε. Της είπα, λοιπόν, πως θα το έκανα εγώ για εκείνη. Έμεινα έγκυος με την τέταρτη προσπάθεια.
Το ότι έδωσα το μωρό ήταν δύσκολο. Ορμονικά τρελάθηκα –για δέκα μέρες έκλαιγα ασταμάτητα. Τουλάχιστον τα παιδιά μου δέχτηκαν ομαλά ότι το μωρό στο οποίο ήμουν έγκυος ήταν της Karen και του Larry. Θα το έκανα ξανά αν μπορούσα πάντως. Ίσως το ότι είχα και εγώ προβλήματα γονιμότητας με έκανε να νιώσω πολύ καλά που βοήθησα.
«Το πιο δύσκολο ήταν να επωμιστώ το βάρος της υπογονιμότητας»
Kymberli Barney, 33 ετών, από την Τζώρτζια. Παντρεμένη και μητέρα διδύμων 10 ετών, και δύο ακόμα παιδιών, 4 και 8 ετών.
Αρχικά, ο άνδρας μου και εγώ δυσκολευόμασταν να αποκτήσουμε παιδί. Όταν βρέθηκε λύση για το πρόβλημα, έμεινα έγκυος εύκολα και έκανα τέσσερα παιδιά. Το να γίνω παρένθετη ήταν ο τρόπος μου να ξεπληρώσω την χάρη αυτή που μου έκανε η φύση. Από παιδί με ενδιέφερε η εγκυμοσύνη και ο τοκετός και σκεφτόμουν να γίνω γυναικολόγος. Πάντα ήθελα να μείνω έγκυος και με πλήγωνε στην αρχή που δεν τα κατάφερνα.
Όταν έγινα παρένθετη μητέρα, το 2007, και έδωσα το μωρό, αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη. Το χέρι της μητέρας του στην κοιλιά μου και το βλέμμα της όταν αυτό κουνιόταν... είναι αξέχαστα. Όπως, άλλωστε, και η στιγμή του τοκετού, όταν ο πατέρας του τον είδε για πρώτη φορά. Ένιωσα ότι είχα κάνει κάτι σημαντικό για κάποιον άλλον και αυτό ήταν σπουδαίο. Από τότε έχω προσπαθήσει να γίνω παρένθετη μητέρα άλλες τέσσερις φορές, αλλά δυστυχώς δεν τα έχω καταφέρει. Σκέφτομαι πλέον να το εγκαταλείψω, όμως, γιατί έχω κουραστεί, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.
«Κάποιοι το κάνουν για τα χρήματα... για εμένα είναι ακτιβισμός»
Kelly Rummelhart, 36 ετών, από την Καλιφόρνια. Παντρεμένη και μητέρα τριών αγοριών, 4, 7 και 9 ετών.
Θυμάμαι στο Λύκειο είχα έναν φίλο που ήταν γκέι και αναρωτιόμουν πώς θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει παιδί. Την ίδια εποχή ένα straight ζευγάρι σε μία σειρά που παρακολουθούσα στην τηλεόραση απέκτησε παιδί με παρένθετη μητέρα και αυτόματα σκέφτηκα ότι ήθελα και εγώ να το κάνω αυτό για κάποιον. Πείστηκα ακόμα περισσότερο όταν έκανα τα δικά μου παιδιά και συνειδητοποίησα πόσο επίπονο πρέπει να είναι για κάποιον να μη μπορεί να αποκτήσει ένα μωρό.
Βρήκα, λοιπόν, έναν οργανισμό που βοηθά ομοφυλόφιλα ζευγάρια σε διάφορα θέματα και προτάθηκα να γίνω παρένθετη μητέρα. Κάποιοι το κάνουν για τα λεφτά. Για εμένα είναι ακτιβισμός. Το θεωρώ απαράδεκτο να μη μπορούν οι γκέι να παντρευτούν ή να υιοθετήσουν παιδιά. Και μπορεί να μην έχω εκατομμύρια να δωρίσω για αυτούς τους σκοπούς, αλλά έχω μία μήτρα που δουλεύει καλά. Έτσι, γέννησα δύο φορές δίδυμα για δύο γκέι ζευγάρια –ξέρω ότι αυτό σόκαρε πολλούς φίλους μου.
Το ένα από τα δύο ζευγάρια, μάλιστα, ζει πολύ κοντά μας και θέλει να είμαι μέρος της ζωής τους, οπότε βλέπω τα κορίτσια αρκετά συχνά. Όταν ο κόσμος με ρώτα πώς νιώθω για όλο αυτό, τους λέω ότι είναι σαν να είμαι νταντά για 9 μήνες! Δεν έχω κάτι κακό να πω. Είχα εύκολες εγκυμοσύνες και η χαρά του να δίνεις κάτι τόσο σπουδαίο σε κάποιον δεν περιγράφεται!
«Το να δίνεις κάτι είναι εξίσου σημαντικό με το να παίρνεις»
Natasha Skinner, 37 ετών, από το Μέριλαντ. Παντρεμένη και μητέρα πέντε παιδιών, από 2 έως 14 ετών.
Έγινα παρένθετη μητέρα για τη γυναίκα του αδερφού του άνδρα μου. Έχει κυστική ίνωση και δε μπορεί να κάνει παιδί, αλλά θα μπορούσαν γενετικά να αποκτήσουν μωρό με το ωάριό της και το σπέρμα του άνδρα της.
Ήταν, επίσης, πολύ σημαντικό, στην απόφασή μου αυτή, ότι είχα βοήθεια από όλη την οικογένεια. Έχω ήδη πέντε παιδιά, οπότε, καθώς δεν γινόταν να είμαι παντού κάθε στιγμή, όλοι βοηθούσαν: Καθάριζαν το σπίτι μου, έπαιρναν τα παιδιά από το σχολείο, μου μαγείρευαν.
Το πιο δύσκολο ήταν οι ενέσεις. Κανείς δε μιλά γι'αυτές αλλά είναι μία καθημερινή διαδικασία, δύο φορές τη μέρα, και είναι πολύ επίπονες. Επίσης, είναι δύσκολο να μη νιώθεις πάντα καλά όταν είσαι έγκυος. Στο μωρό της συνυφάδας μου ένιωθα χάλια για 19 εβδομάδες, με εμετούς και τρομερή κόπωση. Ωστόσο, αν ήμουν πιο νέα θα το έκανα ξανά. Ίσως να μην το έκανα για κάποιον που δεν είναι μέλος της οικογένειάς μου. Είμαι τυχερή που γέννησα το ανιψάκι μου, γιατί μπορώ να το βλέπω συχνά.
Το καλύτερο κομμάτι της παρένθετης μητρότητας, πάντως, ήταν στο τέλος, όταν τους έδωσα το μωρό. Όταν το είδε η συνυφάδα μου κόντεψε να λιποθυμήσει, η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Και μας έφερε όλους πολύ κοντά. Το να δίνεις κάτι είναι εξίσου σημαντικό με το να παίρνεις.
Πηγή: Babble