Ο άνδρας μου και εγώ είχαμε αποφασίσει να αποκτήσουμε ένα μόνο παιδί, πολύ προτού γεννηθεί ο γιος μας, Oliver. Έχοντας πίσω μου διάφορα προβλήματα υγείας που έθεταν σε κίνδυνο τη γονιμότητά μου, το ότι κατάφερα να μείνω τελικά έγκυος ήταν για εμένα ένα πραγματικό θαύμα. Δεν χρειαζόμουν άλλη μία παρόμοια διαδικασία προσπαθειών και αγωνίας. Με τον άνδρα μου συμφωνήσαμε, μάλιστα, ότι δεν είχαμε κάποια ιδιαίτερη «κάψα» να διαιωνίσουμε τα οικογενειακά ονόματα και τις παραδόσεις –άλλωστε, προερχόμαστε και οι δύο από μεγάλες οικογένειες με πολλά αδέρφια και ξαδέρφια.
Έτσι, λίγο καιρό αφού γέννησα, δώρισα όλα τα ρούχα εγκυμοσύνης, ενώ ο Scott ξεκίνησε έρευνα για την καλύτερη δυνατή μόνιμη αντισύλληψη.
Ωστόσο, ένα απόγευμα, ενώ αφηρημένα δίπλωνα κάτι γαλάζια βρεφικά ρουχαλάκια, ένιωσα ένα "τσίμπημα": «Δεν θα διπλώσω ποτέ ροζ ρουχαλάκια», σκέφτηκα. Για χρόνια φανταζόμουν τον εαυτό μου ως μαμά κόρης. Ότι θα διαλέγουμε μαζί ρούχα, θα μιλάμε για κοριτσίστικα θέματα. Δεν είναι ότι απογοητεύτηκα όταν έμαθα ότι θα αποκτήσω γιο. Για να είμαι ειλικρινής ανακουφίστηκα λίγο γιατί θα μπορούσα να εφαρμόσω όλα όσα έμαθα ως αδερφή τριών μικρότερων αγοριών. Όταν, όμως, κάποια στιγμή με ρώτησαν αν σκοπεύουμε να αποκτήσουμε δεύτερο, η φωνή μου τρεμόπαιξε λίγο στο «όχι». Μια μαμά, μάλιστα, απάντησε στην άρνησή μου, λέγοντας «πώς θα ένιωθες αν πάθαινε κάτι ο Oliver και δεν έχεις άλλα παιδιά;» Δηλαδή, χρειάζομαι ένα ακόμα παιδί για ασφαλιστικό συμβόλαιο; Παρ'όλα αυτά κάτι με έπιασε ένα βράδυ, οπότε λέω στον άνδρα μου «μήπως να μην έβαζα ακόμα το σπιράλ;»
Σύμφωνα με την ψυχίατρο Susan Jeffers «είναι φυσιολογικό να αναρωτιέσαι αν έχεις πάρει τη σωστή απόφαση, άσχετα με το πόσα παιδιά έχεις. Ακόμα κι αν έχεις αποφασίσει να κάνει δύο ή τρία παιδιά, θα αναρωτιέσαι πάντα αν η ζωή σου θα ήταν πιο εύκολη με μόνο ένα».
Επιμένοντας στο ένα
Η Haseena Correira, μαμά του 2 ετών Zachary, έχει εδώ και καιρό προγραμματίσει να μείνει στο ένα παιδί. «Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πόσο κόπο χρειάζεται να έχει καριέρα και να μεγαλώνεις ταυτόχρονα ένα παιδί, οπότε αποφάσισα ότι μπορούσα να διαχειριστώ μόνο ένα», λέει. Και υποστηρίζει πως το να βρίσκεται σε μία οικογένεια με ένα παιδί της επιτρέπει να διατηρεί τις σωστές ισορροπίες. «Μου δίνει τη χαρά του να είμαι μαμά, αλλά δε με εξαντλεί τόσο ώστε να μην έχω καθόλου χρόνου για τον εαυτό μου ή για τον άνδρα μου», συνεχίζει. Οι οικονομικοί περιορισμοί έπαιξαν, επίσης, τον ρόλο τους στην απόφασή τους. «Με το δάνειο για το σπίτι, τους απίστευτους φόρους και δύο αυτοκίνητα πρέπει αναγκαστικά να δουλεύουμε και οι δύο. Το να αποκτήσουμε ένα ακόμα παιδί απλά δεν αποτελεί, από οικονομικής άποψης, επιλογή», καταλήγει.
Κάποια στιγμή οι γονείς θα πρέπει να τα ζυγίσουν:
-Μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, συναισθηματικά και σωματικά, με ένα ακόμα παιδί;
-Πώς θα βρούμε ισορροπίες με ένα ακόμα παιδί και τις δουλειές μας;
-Πού θέλουμε να είμαστε σε τρία ή πέντε χρόνια από σήμερα;
-Πώς θα επηρεάσει τα οικονομικά μας ένα ακόμα παιδί; Τι ρόλο θα παίξει στον γάμο μας;
-Αν περιμένουμε λίγο ακόμα, μέχρι να αποφασίσουμε, υπάρχει κίνδυνος να περιορίσει τις επιλογές μας η ηλικίας μας;
Όπως συμπληρώνει η δρ. Newman, υπάρχουν κοινωνικές και συναισθηματικές πιέσεις που πρέπει επίσης να σκεφτεί κανείς: «Αν οι φίλοι σας αποκτήσουν δεύτερο και τρίτο παιδί μπορεί να νιώσετε ότι μένετε λίγο απ΄έξω. Μπορεί ακόμα να συμβαίνει ο ένας από τους δυο σας να θελήσει κάποια στιγμή δεύτερο παιδί και ο άλλος όχι.»
Το να αποφασίσουμε πώς νιώθουμε για όλα αυτά τα θέματα ήταν εύκολο για εμένα και τον άνδρα μου (ήταν μία εσωτερική συναισθηματική παρόρμηση που μου δημιούργησε δεύτερες σκέψεις). Έχουμε κοινούς στόχους για το μέλλον και συνειδητοποιήσαμε ότι με το ταπεραμέντο μας το ένα παιδί θα ήταν προτιμότερο για τον γάμο μας. Είμαστε χαρούμενοι για τους φίλους μας που αποκτούν δεύτερο και τρίτο παιδί, αλλά για εμάς, ο Oliver ολοκληρώνει την οικογένειά μας.
Πηγή: Parenting
