Τέτοιου είδους παιχνίδια είναι κοινά σε παιδιά και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας όταν εντοπίσουμε το παιδί μας είτε να ασχολείται με τα γεννητικά του όργανα ή να παίζει "σεξουαλικά" παιχνίδια με συνομήλικους του. Από πολύ νωρίς τα παιδιά μπορεί να εκδηλώνουν σεξουαλικές συμπεριφορές, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι αντιγράφουν τους μεγάλους. Το ενδιαφέρον για το σώμα, αλλά και τα σεξουαλικά παιχνίδια είναι έμφυτες συμπεριφορές στον άνθρωπο και μπορεί να εκδηλωθούν από την προσχολική ηλικία.
Ως προς τη διαχείριση, δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες και η αντίδραση των γονέων συνδέεται με τις αντιλήψεις που οι ίδιοι έχουν σε σχέση με την σεξουαλικότητα των παιδιών. Κάποιοι γονείς μπορεί να κουβεντιάσουν με τα παιδιά τους, ήρεμα επισημαίνοντας ότι το σώμα μας επιτρέπεται να το αγγίζει μόνο το ίδιο το παιδί, θέτοντας κανόνα ότι τα παιχνίδια αυτού του τύπου δεν είναι επιτρεπτά. Άλλοι γονείς μπορεί να θεωρήσουν ότι εφόσον η συμπεριφορά αυτή είναι φυσιολογική, δεν χρειάζεται να διακοπεί. Σε κάθε περίπτωση, και έχοντας σαν γνώμονα την ασφάλεια και την προστασία του παιδιού, μια συζήτηση σε σχέση με το σώμα και ποιός επιτρέπεται να το αγγίζει – σε ήπιο και ουδέτερο ύφος – είναι σημαντικό να γίνεται με το παιδί.
Αυτό που είναι σημαντικό να προσέξει ο γονιός είναι να μην καταδικάσει την συμπεριφορά, να μην αντιδράσει έντονα, γιατί δεν θέλουμε το παιδί να θεωρήσει την σεξουαλική συμπεριφορά σαν κάτι κακό. Ο γονιός θα πρέπει επίσης να έχει υπόψη του ότι τα παιδιά αναπτύσσουν φυσικά αίσθημα ντροπής για το σώμα τους καθώς μεγαλώνουν και συνήθως σταματούν αυτά τα παιχνίδια όταν μπαίνουν στη σχολική ηλικία.
Η Έλενα Γιουρούκου είναι Νευροψυχολόγος Ευρωκλινικής Παίδων
