Το παρακάτω κείμενο του ψυχολόγου Ελευθέριου Ελευθεριάδη δεν κάνει απλώς μια διαπίστωση. Είναι ένα τρυφερό ξύπνημα. Μια υπενθύμιση πως για να είμαστε πραγματικά καλοί γονείς, πρέπει πρώτα να είμαστε άνθρωποι με σεβασμό, συνέπεια και αγάπη — ακόμη κι όταν η αγάπη αλλάζει μορφή:
«Δεν μπορείς να είσαι καλός πατέρας, αν στη σύζυγο σου δεν φέρεσαι καλά… Δεν μπορείς να είσαι καλή μητέρα, αν μειώνεις συνέχεια τον σύντροφό σου…
Νομίζουμε οι άνθρωποι, πως αυτά τα πράγματα είναι μεταξύ τους ανεξάρτητα. Όχι όμως. Όταν πληγώνεις το πατέρα του παιδιού σου, όταν προσβάλλεις τη μητέρα του, αυτομάτως, τραυματίζεις το ίδιο το παιδί. Μπήγεις καρφιά στις ρίζες του.
Γιατί εσύ μπορεί να μην αντέχεις αυτόν με τον οποίον μαζί δημιουργήσατε παιδιά, αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι για το παιδί σου δεν συνεχίζει να είναι ο άλλος, κομμάτι της ζωής του. Η γονεϊκότητα, περνά από τη συζυγία. Ακόμη και αν κάποια στιγμή αποφασίσετε να χωρίσετε…
Ο τρόπος με τον οποίον τοποθετείσαι απέναντι στον άλλον, αυτό θα καθορίσει και την ποιότητά σου σαν γονιό. Για αυτό αν θες να κάνεις κάτι καλό για τα παιδιά σου, ξεκινά από εκεί…
Ξεκινά από το να φέρεσαι καλά στο σύζυγό. Ξεκίνα από το να φέρεσαι καλά, στη σύντροφό σου…».
