Η άσκηση βίας όπως και η σκληρή τιμωρία είναι συνδεδεμένες με προβλήματα ψυχικής υγείας. Η σύνδεση αυτή δεν είναι πάντα προφανής σε όσους έχουν υποστεί βία μικροί, γιατί έμαθαν να κανονικοποιούν τη σκληρότητα των γονιών τους.
Ένα παιδί είναι ένα πλάσμα αθώο. Ο ψυχισμός του είναι ευαίσθητος, ο χαρακτήρας του πλάθεται και η προσωπικότητα που θα έχει ως ενήλικας καθορίζεται σε τεράστιο βαθμό από τις καθημερινές αποφάσεις και τις πρακτικές που ακολουθούν οι γονείς του. Θα δράσει μιμητικά, αλλά και θα διαμορφώσει μηχανισμούς άμυνας σε όσα άσχημα του συμβαίνουν.
Υπάρχουν, λοιπόν, τα προφανή:
-Το ξύλο θα φέρει ξύλο.
-Η βία δεν αρμόζει σε κανέναν -πόσο μάλλον σ' ένα πλάσμα μικρό, που δεν έχει την ευθύνη των λαθών του.
-Η χρήση βίας φτιάχνει ανθρώπους φοβισμένους και ταπεινωμένους, ανασφαλείς και εν τέλει δυστυχείς.
Αν όμως δεν σου αρκούν αυτά, μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και του University College του Δουβλίνου στην οποία συμμετείχαν 7.500 παιδιά από την Ιρλανδία, συνδέει τη βία και τη σκληρή τιμωρία με μόνιμα προβλήματα ψυχικής υγείας.
Όπως διαβάζουμε σε άρθρο του Psychology Today τα παιδιά που εκτέθηκαν σε “εχθρική” γονική συμπεριφορά στην ηλικία των τριών ετών είχαν 1,5 φορά περισσότερες πιθανότητες από τους συνομηλίκους τους να εμφανίσουν συμπτώματα ψυχικής υγείας που χαρακτηρίζονταν ως “υψηλού κινδύνου” στην ηλικία των εννέα ετών. Μιλάμε για παράδειγμα για πλήγματα στην αυτοεκτίμησή τους, άγχος, επιθετικότητα και κοινωνική απομόνωση.
Eπιπλέον, η σωματική τιμωρία ενέχει το εξής παράδοξο: υποτίθεται πως ασκείται από γονείς που πιστεύουν ότι με το ξύλο θα αυξήσουν τον αυτοέλεγχο των παιδιών τους, αλλά στην πραγματικότητα τον μειώνουν. Μαθαίνουν να ελέγχουν τον εαυτό τους όταν ο γονιός που τιμωρεί τα παρακολουθεί, αλλά όταν αυτός λείπει εκδηλώνουν όλοι την καταπιεσμένη ενέργεια, επιθετικότητα κι αντιδραστικότητά τους. Τα παιδιά αυτά μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι απέναντί τους σκληρός και κακός. Οπότε καλού-κακού γίνονται κι αυτά ακόμα πιο εχθρικά εκ προοιμίου... μπας και προλάβουν να ρίξουν εκείνα τη σφαλιάρα, πριν τη φάνε.
