«Στην παράσταση "Blue Train" παίζω μία κλασική μαμά που δεν έχει δεχτεί την ομοφυλοφιλία του γιου της. Η μη αποδοχή από τη μήτρα που σε γέννησε είναι τραύμα που δεν μπορείς ποτέ να συνέλθεις. Κάνεις τα παιδιά σου για να τα αποδώσεις στο κράτος, είναι πολίτικη πράξη.
Η δουλειά της μάνας είναι η πιο σημαντική στον κόσμο, έπρεπε να υπάρχει επίδομα. Είχα λατρεία με το θέατρο και με το που έκανα τα παιδιά μου ξέχασα τα πάντα. Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα θα έπρεπε να ασχολείται με τα καυτά θέματα της εποχής και όχι με τα μικροαστικά όπως ο γάμος», είπε αρχικά η Λουκία Πιστιόλα.
«Η παρένθετη μητέρα είναι κάτι τρομακτικό. Η κόρη μου ήθελε να γίνει παρένθετη μητέρα για έναν φίλο της και της είπα πως ο φίλος της δεν έχει τα εξαρτήματα για να κάνει παιδί. Είναι σοβαρό να στερείς ένα παιδί από τη μάνα του και δεν λέω ότι δυο άντρες δεν μπορούν να θρέψουν ένα παιδί. Στην παράσταση «Blue Train» κάνω τον εαυτό μου, παίζω μία μάνα», συμπλήρωσε.
Για τον γιο της ανέφερε: «Ο γιος μου, Έκτορας Λιάτσος, δεν μου είπε ότι θα γίνει ηθοποιός. Δεν θέλω να μιλάει για εκείνον, γιατί δεν είναι πια γιος μου, άλλα συνάδελφός μου. Θα ήμουν κακούργα μάνα αν δεν ήμουν περήφανη για τον γιο μου. Τα παιδιά δεν μας ανήκουν, είναι δανεικά. Για μένα δεν υπάρχει άντρας, γυναίκα, gay αλλά άνθρωποι. Πρέπει να αποδώσουμε τα παιδιά μας σε μία κοινωνία και να λειτουργήσουν θετικά. Με τον εγγονό μου ένιωσα όπως με όλα τα παιδιά του κόσμου, δεν έπαθα παράκρουση».
Για το πρόβλημα υγείας της αποκάλυψε: «Έχω αρχίσει να έχω δυσαρθρία. Έπαθα Πάρκινσον και από αεικίνητη έγινα μία ανάπηρη γυναίκα. Το σοκ ήταν μεγάλο. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να πέφτουν οι δυνάμεις σου και να θέλεις να πεθάνεις στο σανίδι. Πρέπει να σέβεσαι το κοινό και τους συνάδελφους σου. Με το Πάρκινσον δεν έχω ισορροπία, δεν μπορώ να χορέψω και να γράψω. Δεν είμαι στο 100% και αυτό θέλει το θέατρο».
Πηγή: irafina.gr
.jpg)
