«Ποτέ δε ξέρεις πραγματικά ποια θα είναι η στιγμή που η ευτυχία θα πλημμυρίσει το σώμα σου.
Μπορεί να νομίζεις πως θα είναι όταν θα πάρεις την θέση των ονείρων σου, ή όταν θα βρεις τον έρωτα, όταν επισκεφτείς έναν προορισμό που πάντα σε καλούσε , ή όταν ανέβεις στο "Έβερεστ", ότι και αν είναι αυτό για εσένα.
Μα στην πραγματικότητα, η στιγμή που θα σου κοπεί η ανάσα έρχεται αδιόρατα, σε πιάνει στον ύπνο.
Είναι κάτι θορυβώδεις στιγμές στο κεφάλι που με ένα χάδι σταματούν, ένα αστείο που σε κάνει να ξεκαρδιστείς μετά από μια σύγκρουση με τον αγαπημένο σου, μια μουσική που κινεί νήματα στο σώμα, από καιρό ξεχασμένα.
Η ευτυχία κρύβεται σε μέρη που δε θα την έψαχνες ποτέ.
Στην εικόνα ενός ανθρώπου να βοηθάει έναν άλλον και μέσα σου μια φωνούλα να αναθαρρεύει : υπάρχει ελπίδα.
Σε ένα τηλέφωνο ή ένα μήνυμα που σου θυμίζει πως είσαι ένα πλάσμα που αγαπιέσαι.
Όσο την βάζουμε σε βάθρα τόσο απομακρύνεται και όσο επιδιώκουμε να παρατηρούμε την ομορφιά τριγύρω τόσο πολλαπλασιάζεται.
Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η στιγμή που η ευτυχία θα του αποκαλυφθεί, μα μπορούμε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.. ποιο είναι το όμορφο σε αυτή την κατάσταση;
Ας αναρωτηθούμε: Τι είναι αυτό που μου δόθηκε σήμερα αντί να σκεφτόμαστε τι είναι αυτό που μου έλειψε σήμερα;
Σκέφτομαι πως αν ήξερα σήμερα πως η ευτυχία μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να βιωθεί, θα αντιμετώπιζα καθετί στη ζωή μου ως ιερό.
Με ιερότητα θα με άγγιζα, με ιερότητα θα εργαζόμουν, με ιερότητα θα επικοινωνούσα τις λέξεις μου, με ιερότητα θα έφτανα στους ανθρώπους, με την ίδια ιερότητα που θα έφευγα από αυτούς.
Σήμερα που ξέρω πως η ευτυχία μπορεί να βιωθεί στην πιο δύσκολη και άβολη στιγμή μου, οι στόχοι παύουν πια να μοιάζουν με προορισμούς και καλωσορίζω με ανοιχτή καρδιά τα δώρα που φέρνει το ταξίδι.»
