«Μια μητέρα θα στείλει μήνυμα στο εικοσάχρονο παιδί της, ενημερώνοντάς το ότι πρόκειται να βρέξει και να μην ξεχάσει την ομπρέλα του ή την ζακέτα του.
Τηλεφωνεί για να δει πώς πήγε η πρώτη μέρα του σχολικού διαχωρισμού για τα εγγόνια της και αν η κόρη της κατάφερε να μη βάλει τα κλάματα από τη συγκίνηση.
Προσέχει το μωρό της κόρης της, ώστε να πάρει έναν υπνάκο και να ξεκουραστεί το σώμα της μετά τον τοκετό.
Στέλνει μηνύματα στον σαραντάχρονο γιο της, για να βεβαιωθεί ότι γύρισε σπίτι ασφαλής μετά από ένα ταξίδι, γιατί το να το ξέρει αυτό είναι ακόμα ο μόνος τρόπος για να κοιμηθεί καλά.
Αγοράζει στην τριαντατετράχρονη κόρη της τα αγαπημένα της μπισκότα μόνο και μόνο για να δει το χαμόγελο στα χείλη της.
Το ξέρει ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα από αυτά! Τα κάνει, όμως!
Επειδή μια μητέρα θέλει πάντα να κάνει τη ζωή των παιδιών της ευκολότερη όταν μπορεί ακόμα και όταν έχουν μεγαλώσει και είναι ικανοί, υπεύθυνοι άνθρωποι. Πάντα θα θέλει να ξέρει ότι είναι ασφαλή!
Επειδή η μητρότητα δεν σταματά όταν τα παιδιά της γίνονται δεκαοκτώ ετών, μετακομίζουν μακριά ή αποκτούν τα δικά τους παιδιά.
Απλά αλλάζει.»
Πηγή: LivingFull.com
