Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει...
Σήμερα, όταν επισκεφθήκαμε ένα μεξικάνικο εστιατόριο με τον μόλις 1 έτους γιο μας, αντέξαμε περίπου μισή ώρα πριν αρχίσει να γκρινιάζει και να ζητάει να φύγουμε. Το tablet ήταν η μόνη λύση για να καταφέρουμε να τελειώσουμε το γεύμα μας σαν άνθρωποι, σε μία από τις ελάχιστες φορές που τρώμε έξω με τον άντρα μου.
Ωστόσο, είδα τα βλέμματα από τα διπλανά τραπέζια να μας κοιτούν επικριτικά. Ήταν σαν μας λένε "δεν αξίζετε να είστε γονείς", ενώ μας κοιτούσαν επίμονα με σφιγμένα χείλη.
Δεν είναι ότι δίνω σημασία στα σχόλια των άλλων, αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από αυτά τα βλέμματα... Σαν να σε κοιτούν 10 ζευγάρια μάτια τέλειων γονιών, που ποτέ δεν κουράζονται, ποτέ δεν κάνουν λάθη και ποτέ δεν αφήνουν τα παιδιά τους μπροστά σε μια οθόνη.
Σε όλους εσάς, λοιπόν, που σήμερα με κρίνατε σιωπηλά αλλά σκληρά, έχω να σας πω μονάχα αυτό: αν σας ενοχλεί το tablet του γιου μου στο εστιατόριο, να κοιτάτε το τραπέζι σας!
Μετάφραση από cafemom.com
