Θα ήθελα να γράψω όσο πιο συνοπτικά γίνεται το θέμα που με απασχολεί. Μετακόμισα από Αθήνα σε επαρχία για τον σύντροφό μου. Μένουμε σε διώροφο με τους γονείς του και τον αδερφό του με την γυναίκα του και τα παιδιά τους. Το πρόβλημα είναι η γυναίκα του αδερφού του. Έχει πολλά θέματα συμπεριφοράς. Ξαφνικά άλλαξε η στάση της απέναντι μου. Όχι ότι είχαμε ποτέ ιδιαίτερη σχέση ούτε με εκείνη ούτε με τον άντρα της. Κάνει μπαμ ότι δεν με θέλει. Όποτε συναντιόμαστε - αφού είμαστε μία πόρτα - σκύβει το πρόσωπο και αν είμαστε τυχεροί μπορεί και να μας πει ένα γεια. Έξω στον κόσμο έχει φυσιολογική συμπεριφορά και στο σπίτι αλλάζει τελείως. Να πω ότι και στα πεθερικά μας φέρεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβαίνει μέσα της αλλά πραγματικά η συμπεριφορά της είναι προβληματική. Για χρόνια με αρρώσταινε αυτή η κατάσταση, προσπαθούσα να βρω που είμαι λάθος. Μέχρι και ότι υπάρχει ζήλεια από μεριά της έχω σκεφτεί αν και δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Σε όλα πάντα ήμουν τυπική. Σε γιορτές πάντα έστελνα εγώ για χρόνια πολλά, αυτή ποτέ. Ώσπου είπα τέλος. Δεν θέλω τέτοιους ανθρώπους στην ζωή μου. Χαλάει όλη η ψυχολογία μου. Δεν πιστεύω πως υπάρχει καν λόγος να ρωτήσω ποιο είναι το πρόβλημα. Είναι τελείως αδιάφοροι και αποξενωμένοι από όλους. Πιστεύετε ότι είναι καλή λύση να αδιαφορήσω και γω;,Να κάνω σαν να μην υπάρχουν; Ευχαριστώ πολύ!!
Αγαπητή αναγνώστρια,
Κάθε άνθρωπος και κατ' επέκταση κάθε οικογένεια έχει τις δικές της αξίες. Οι αξίες αυτές είναι εκείνες που θα συμβάλλουν ώστε να δημιουργηθούν τα όρια των σχέσεων της οικογένειας, τόσο μεταξύ των μελών της όσο και με τους άλλους.
Για να απαντήσετε από κοινού με τον άντρα σας στο ερώτημά σας ως προς τη στάση που σας συμφέρει να κρατήσετε, έχετε να αναλογιστείτε τις αξίες σας. Επιλέγετε λοιπόν στάση και όχι αντίδραση.
Αντιστοιχεί να σας στενοχωρεί η στάση τόσο κοντινών ανθρώπων για εσάς. Αντιστοιχεί να ακολουθήσετε κι εσείς μια στάση που τόσο ξεκάθαρα δε σας ταιριάζει;
Σας ευχαριστώ
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.