Η πιο αναλυτική μου απάντηση, όμως, είναι πως δεν πιστεύω στον χαμένο χρόνο. Κάθε εμπειρία διαμορφώνει αυτό που γινόμαστε, αυτό που είμαστε σήμερα. Μερικές φορές παίρνουμε δύσκολες επιλογές, που τελικά μας οδηγούν στην ευτυχία.
Όσα συμβαίνουν στη ζωή μας διαμορφώνουν το μέλλον μας, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε τη στιγμή που συμβαίνει.
Είναι αλήθεια ότι σπούδαζα 6 χρόνια κι έχω πτυχίο στην κυτταρική και μοριακή βιολογία κι μεταπτυχιακό στη διοίκηση υγείας.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι δεν χρειάζομαι αυτά τα πτυχία για να είμαι μαμά στο σπίτι.
Ωστόσο, πριν γίνω μαμά πλήρους απασχόλησης δούλεψα 12 χρόνια και υποστήριζα οικονομικά την οικογένειά μας, όσο ο άντρας μου έκανε την ειδικότητά του σαν γιατρός. Είμαι ευγνώμων, λοιπόν, για την εκπαίδευσή μου.
Περισσότερο ευγνώμων, όμως, είμαι επειδή οι σπουδές και η δουλειά με βοήθησαν να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα: μια μαμά 7 παιδιών, χωρίς απωθημένα, που λατρεύει να μένει σπίτι για να τα μεγαλώνει.
Είναι μεγάλο λάθος να κοιτάμε πίσω και να νιώθουμε λύπη για τον χαμένο χρόνο, γιατί κανένας χρόνος, καμία δουλειά, καμία σχέση και καμία εμπειρία δεν είναι χαμένη. Όλες έχουν να μας διδάξουν κάτι πολύτιμο κι αυτή είναι και η ομορφιά τους.
Όπως δεν μετανιώνω για τα χρόνια που σπούδασα, έτσι δεν μετανιώνω που έβαλα το πτυχίο μου στην άκρη για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Αντίθετα, νιώθω ανακούφιση για τις επιλογές μου (κυρίως τις κακές που είχαν να με διδάξουν κάτι) και συνεχίζω απολαμβάνοντας την κάθε μου στιγμή με την οικογένειά μου.
Ελεύθερη μετάφραση από The Bradley Bunch
