«Πήρες άριστα σε όλα και έγινες εκείνη που όλοι ονειρεύτηκαν.
Άριστα στο σχολείο, άριστα στο πτυχίο, άριστα στη δουλειά σου.
Παντρεύτηκες και πήρες άριστα.
Έγινες μάνα και πήρες άριστα.
Μεγάλωσες την δική σου ζωή και των άλλων και πήρες άριστα.
Έμεινες μόνη σου και περιμένεις να έρθουνε να σου δώσουνε συγχαρητήρια.
Τώρα όμως κανένας δεν έρχεται να σου πει μπράβο.
Κανένας δεν έρχεται να σου σφίξει το χέρι.
Κανένας δεν χτυπάει την πόρτα και δεν ρωτάει τι κάνεις.
Κανένας δεν σε συγχαίρει που έμεινες στην ερημιά των άλλων και χορεύεις μόνη στα γυαλισμένα σου πλακάκια.
Κανένας δεν σου προσφέρει, μονάχα προσπερνάνε και σου λένε, αυτά έχει η ζωή.
Κουράστηκες για να πάρεις Άριστα σε όλα όπως σε προόριζαν.
Όλοι έλεγαν τα ευχάριστα και σε καμαρώνανε.
Κρέμασες πτυχία και βραβεία στους τοίχους.
Κρέμασες φωτογραφίες από μια ζωή που νόμιζες ότι θα ζήσει για πάντα.
Στο τέλος κρέμασες και την ψυχή σου σε έναν τοίχο και την καμαρώνεις.
Περάσανε όλοι από εκεί και κούνησαν το κεφάλι τους απογοητευτικά.
Σε χτύπησαν λόγο στον ώμο και γυρίσανε στις καλογυαλισμενες ζωές τους.
Προσπάθησες να πάρεις άριστα σε όλα όπως οι άλλοι ονειρεύτηκαν για σένα.
Να είσαι το καλύτερο παιδί στην δουλειά. Να μην στεναχωρείς κανέναν. Να μην αδικήσεις, να μην προσβάλεις.
Να δουλεύεις τίμια. Να ακούς τον προϊστάμενο σου. Να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου.
Να είσαι η καλύτερη σύζυγος. Να έχεις κατανόηση, καθαρά σεντόνια, καθαρά ρούχα, καθαρό σπίτι, τα κλειδιά πίσω από την πόρτα και τα λόγια σου μετρημένα.
Να θάβεις τις αφορμές, να σκεπάζεις τους φόβους, να διώχνεις με την αγάπη σου τα σύννεφα.
Να είσαι η καλύτερη μητέρα. Να χορταίνεις τα παιδιά σου με την αγάπη σου και τον λόγο σου.
Να ξενυχτάς, να πονάς, να ανησυχείς, να φοράς τα μπαλωμένα και να τους ψωνίζεις τα ακριβά.
Να είσαι πριν από όλα κοντά τους, δίπλα τους όταν είναι μικρά διακριτικά όταν μεγαλώνουν.
Προσπάθησες να πάρεις Άριστα σε όλα. Να γίνεις άριστη.. Όπως σε προόρισαν να γίνεις.Ένας τέλειος άνθρωπος. Και έγινες..
Ένα τέλειο δέκα.
Ξέχασαν όμως να σου πούνε να ζήσεις.
Να κάνεις λάθη, να μετανιώσεις, να πέσεις να χτυπήσεις να ματώσεις.
Ξέχασαν να σε μάθουνε να αντέχεις.
Να είσαι προετοιμασμενη για την στιγμή που το σκονισμένο δέκα, μετά από χρόνια θα φαίνεται σαν μηδέν.
Να προφυλάξεις τον εαυτό σου από την ίδια σου την τελειότητα.
Ξέχασαν να σου πούνε, ότι όταν κάνουν λάθη οι άλλοι, μπορείς και να μην τους συγχωρείς πάντα.
Όταν θα σε πληγώνουν ηθελημένα, μπορείς, να μην τους γυρίζεις και το άλλο πλευρό να μαχαιρώσουν.
Ξέχασαν να σου δώσουν την τιμητική πλακέτα σου, να έχεις αγκαλιά στο μαξιλάρι σου όταν θα έχεις μείνει μόνη.
Τέλος ξέχασαν να σου πούνε..
Να βγάλεις τα κλειδιά από την πόρτα..
Κανένας τώρα πιά δεν θα το κάνει για σένα.
Μπέττυ Κούτσιου»
