Είχα τη δουλειά μου, τα ανίψια μου, τους φίλους μου και την αγάπη της οικογένειάς μου που με γέμιζαν και με ολοκλήρωναν. Ωστόσο, δεν έτυχε ποτέ να κάνω μια σταθερή μακροχρόνια σχέση. Αφού δεν μπορούσα να φτιάξω τη δική μου οικογένεια, επέλεγα το πάθος παρά την αγάπη και τη συντροφικότητα.
Όλα αυτά, όμως, άλλαξαν στα 45 μου που γνώρισα τον άνθρωπο της ζωής μου. Επιλέξαμε να μείνουμε μαζί για το υπόλοιπο της ζωής μας, έστω και χωρίς παιδιά. Στα 46 μου, όμως, συνέβη ακόμα ένα θαύμα.
Ξαφνικά ένιωσα το στήθος μου να πονάει και σταμάτησα να έχω περίοδο. Στην αρχή νόμιζα πως μπαίνω στην εμμηνόπαυση αλλά, έπειτα από 2 θετικά τεστ και την επιβεβαίωση του γιατρού μου, ήμουν σίγουρη ότι ήμουν έγκυος.
Ήταν απίστευτο αλλά συνέβη: έμεινα έγκυος φυσικά στα 46 μου μετά από μια ζωή υπογονιμότητας.
Με αυτή την απρόσμενη εγκυμοσύνη ήρθε μια απρόσμενη οικογένεια. Το να μένεις έγκυος στα 46 είναι ένα θαύμα, γι' αυτό και όταν κράτησα το μωρό μου πρώτη φορά στα χέρια μου, έκλαψα από ευτυχία. Ο γιος μας, που γεννήθηκε υγιέστατος, είναι το δικό μας θαύμα και του είμαστε ευγνώμονες κάθε μέρα.
Ελεύθερη μετάφραση από mother.ly
