«Σκέφτηκα ότι να μοιραστώ μια φωτογραφία του γιου μου μετά το ραντεβού του με τον γιατρό. Ακόμη και τα άτομα με πινακίδες αναπηρίας δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι να μην παρκάρουν στις ράμπες και στα σημεία με ειδική σήμανση για τους ΑμεΑ.
Ο σύζυγός μου Rob και εγώ ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με τον γιο μας με ειδικές ανάγκες πριν από 9 χρόνια, όταν τα δίδυμα μας (Cauy και Skylee) γεννήθηκαν στις 24 εβδομάδες. Ο γιος μας Cauy, ο οποίος απεικονίζεται στο αναπηρικό καροτσάκι, γεννήθηκε με εγκεφαλική αιμορραγία και διαγνώστηκε με εγκεφαλική παράλυση και της επιληψία.
Τη στιγμή της διάγνωσής του, δεν είχαμε ιδέα για τους αγώνες (αλλά και τις ευλογίες) που θα συναντούσαμε μεγαλώνοντας ένα παιδί με ειδικές ανάγκες.
Μέχρι τώρα, είχαμε πολλές ευκαιρίες να εκπαιδεύσουμε, να καθοδηγήσουμε και να στηρίξουμε κι άλλους γονείς με παιδιά ΑμεΑ. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να έχουμε τα παιδιά μας μια δίκαιη μεταχείριση και να μπορούν να υπάρχουν σαν ισότιμα μέλη αυτής της κοινωνίας.
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σε αναπηρικά αμαξίδια, είναι η μετακίνησή τους. Είναι πολύ σημαντικό να μην σταθμεύουμε στις ειδικές ράμπες ή σε μέρη με ειδική σήμανση για ΑμεΑ με αποτέλεσμα να κλείνουν τις λιγοστές διόδους απ' όπου μπορούν να περάσουν οι άνθρωποι αυτοί.
Αφού μιλήσαμε με πολλούς φίλους και συγγενείς, παρατηρήσαμε ότι πολλοί άνθρωποι απλά δεν γνωρίζουν σε τι χρησιμεύουν οι ράμπες και η ειδική σήμναση για ΑμεΑ. Η πρόθεσή μου με την κοινοποίηση αυτής της φωτογραφίας είναι μόνο να ευαισθητοποιήσω το κοινό και τους φίλους που ίσως δεν ξέρουν τη σημασία τους.
Και για όσους γνωρίζουν και απλά αδιαφορούν, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους επισημάνω για ακόμα μια φορά ότι ο σεβασμός και η ανθρωπιά είναι το A και το Ω σε μια κοινωνία».
Πηγή: lovematters.com
