Ήταν μια εποχή που παίζαμε όλη μέρα στις αλάνες, κάναμε βουτιές στη θάλασσα, περνάγαμε τα πρωινά μας με τις «Χαρούμενες Διακοπές», μετρούσαμε τους κόκκους της σκόνης στο φως του μεσημεριανού ήλιου και η μόνη μας ανησυχία ήταν τι θα παίξουμε.
Γι' αυτά τα ωραίa χρόνια μιλάει μια ανάρτηση που διαβάσαμε στη σελίδα του ψυχολόγου Δημήτρη Πετρούνια και μας θύμισε τα παλιά.
Ολόκληρη η ανάρτηση
«Από όλα περισσότερο ξέρεις τι μου λείπει;
Εκείνο το καλοκαίρι που μετρούσαμε την ευτυχία , στα παγωτά που φάγαμε...
Εκείνο το καλοκαίρι που οι πληγές ήταν μόνο στα γόνατα, και όχι στην ψυχή μας...
Εκείνο το καλοκαίρι που υπήρχαν μόνο γέλια , κι όχι δάκρυα...
Εκείνο το καλοκαίρι, που οι έρωτες οι παιδικοί χάριζαν μόνο χαμόγελα...
Εκείνο το καλοκαίρι που οι καλύτερες στιγμές σου δεν έγιναν post,δεν έγιναν selfie,δεν πήραν like...
Με τα μάτια της ψυχής»
