***Κάντε τη δική σας ερώτηση στην ειδικό, αν κάποιο πρόβλημα στη σχέση σας, σας απασχολεί!***
Καλησπέρα. Έχω ένα υπέροχο αγοράκι 6 ετών, το οποίο τον τελευταίο καιρό έχει γίνει πολύ απαιτητικό και ευέξαπτο. Παρόλο που προσπαθώ να είμαι δίπλα του συνέχεια και να του μιλάω χωρίς φωνές και ένταση, νιώθω ότι έχω χάσει το παιχνίδι. Σ’ αυτό δεν βοηθάει καθόλου η πεθερά μου καθώς επεμβαίνει συνεχώς και μου λέει συνέχεια ότι «παιδί είναι». Ο άντρας μου είναι ναυτικός και λείπει στο εξωτερικό. Πώς μπορώ να πω με ωραίο τρόπο στην πεθερά μου να μην επεμβαίνει στην ανατροφή του παιδιού μου, έτσι ώστε να μπορέσω με ηρεμία να δω τι θα κάνω με τη συμπεριφορά του γιου μου;
Αγαπητή αναγνώστρια,
Να χαίρεστε τον υπέροχο γιο σας που μεγαλώνει όμορφα και σας τράβα διαρκώς στη ζωή!
Η ζωή μας είναι απαιτητική, έχει ένταση, έχει στρες. Είναι περισσότερο σπάνια η ηρεμία, ιδιαίτερα σε γονείς μικρών παιδιών. Επομένως, μη σας χρεώνετε ότι έχετε χάσει το παιχνίδι. Δεν το έχετε χάσει. Ακριβώς επειδή είστε καλή παίχτρια, για τον λόγο αυτό έχετε ένταση και ψάχνετε τρόπους να πάτε παρακάτω.
Είναι απαιτητικό να είστε μακριά από τον σύζυγό σας. Αναρωτιέμαι τι σημαίνει αυτό για εσάς και τι σημαίνει αυτό για τον γιό σας. Έχετε να βρείτε τρόπους να είστε συναισθηματικά κοντά ώστε να μη στερηθείτε σε κανένα επίπεδο.
Δε γνωρίζω πόσο χώρο έχει η πεθερά σας στην καθημερινότητά σας. Αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει αρνητική προαίρεση. Κι εκείνη ίσως έχει αγωνία να φροντίσει παραπάνω τον εγγονό της λόγω της απόστασης από τον πατέρα του. Πολύ ευγενικά μπορείτε να της πείτε να μην ανησυχεί κι ότι ξέρετε πως να μιλήσετε με τον γιό σας. Επιπλέον θα ήταν χρήσιμο με τον γιό σας να μιλάτε σε δικό σας προσωπικό χρόνο ώστε να εξασφαλίσετε την ιδιωτικότητά σας.
Με πολλή αγάπη και τρυφερότητα πλησιάστε να γιό σας, όχι για να δείτε τι θα κάνετε με τη συμπεριφορά του, αλλά για να τον φροντίσετε σε αυτό που τον δυσκολεύει και σας το επικοινωνεί άγαρμπα.
Καλή δύναμη!
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
