«Έπρεπε να είμαι έγκυος αυτή τη φορά. Ήταν η τέταρτη σπερματέγχυση και ήμουν αισιόδοξη. Ήμουν έξω με φίλους, όταν άρχισα να έχω κράμπες. Χλώμιασα. Σηκώθηκα από τη θέση μου και πήγα στην τουαλέτα. Μέσα σε μια στιγμή, η ελπίδα μου έσπασε σε χίλια μικροσκοπικά κομμάτια.
Έκλαψα σαν μικρό παιδί από τη θλίψη και την απογοήτευση. Το όνειρο είχε τελειώσει.
Η επόμενη λύση για εμάς ήταν η εξωσωματική, κάτι που ήθελα να αποφύγω. Κανείς δεν με ανάγκαζε, αλλά ήταν το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσω για να αποκτήσω ένα μωράκι.
Ξεκινήσαμε τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης και κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν. Επέλεξα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο, οπότε έπεισα τον εαυτό μου ότι δεν είχα δικαίωμα να παραπονεθώ για τίποτα.
Για να είμαι ειλικρινής, αν κάποιος δεν έχει διανύσει τον αβέβαιο δρόμο της υπογονιμότητας, είναι πραγματικά δύσκολο να καταλάβει. Είναι ένα ταξίδι γεμάτο απροσδόκητες ανατροπές. Είναι σκοτεινό και μοναχικό.
Σε όλες τις μαμάδες που έχουν κουραστεί σωματικά και ψυχικά από τις εξωσωματικές έχω να πω το εξής: δεν είστε μόνες.
Ξέρω ότι παλεύετε με όλο σας το είναι για να μην καταρρεύσετε όταν μια φίλη σάς ανακοινώνει την εγκυμοσύνη της.
Ξέρω ότι μπορεί να κάνετε τρεις ή περισσότερες ενέσεις την ημέρα. Βλέπω τους μώλωπες σας, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.
Ξέρω ότι ανησυχείτε για τα χρήματα.
Ξέρω ότι κλαίτε συνεχώς.
Δεν είστε μόνη σας στην ταλαιπωρία και την αβεβαιότητά σας. Δεν είστε η μόνη που σκέφτεστε: "Κι αν τα κάνω όλα αυτά και πάλι δεν πετύχει;".
Ξέρω πόσο πολύ θέλετε ένα παιδάκι.
Η ιστορία σας είναι ωμή και αληθινή. Είμαι μία από εσάς. Δεν είστε μόνες!»
Πηγή: herviewfromhome.com
