«Μαμάδες που γεννήσατε με καισαρική τομή θέλω να ξέρετε ότι σας νιώθω.
Σας καταλαβαίνω.
Όταν σκέφτεστε τη γέννηση του παιδιού σας, θυμάστε το άγχος, την ανησυχία και τον πανικό που βιώσατε, γιατί δεν έπρεπε να γίνει έτσι.
Μερικές φορές νιώθετε ότι το σώμα σας σας απογοήτευσε. Κατά βάθος, όμως, ξέρετε ότι αν δεν είχατε κάνει καισαρική τομή δεν θα είχατε επιβιώσει. Ούτε το μωράκι σας. Και αυτό σας τρομάζει.
Η όλη διαδικασία είναι πλέον κομμάτι του εαυτού σας. Κάποιες φορές ωστόσο, εύχεστε να είχατε γεννήσει φυσιολογικά.
Δεν κρατήσατε αμέσως στην αγκαλιά σας το μωρό σας.
Δεν αναρρώσατε γρήγορα.
Μετά την καισαρική σηκωθήκατε για πρώτη φορά όρθια μετά από δύο μέρες, αλλά αμέσως ζαλιστήκατε και καθίσατε πάλι κάτω.
Αλλά ξέρετε κάτι;
Δεν αισθάνομαι την παραμικρή λύπη για όλες εμάς.
Γιατί όταν με κοιτάζω στον καθρέφτη, βλέπω την ομορφιά.
Βλέπω μια ουλή που φωνάζει "αγάπη".
Βλέπω μια πολεμίστρια που ξεπέρασε τόσα πολλά στο όνομα της αγάπης.
Και αυτή δεν είναι τελικά η μητρότητα;
Να ξεπερνάς τη μία πρόκληση μετά την άλλη στο όνομα της αγάπης;
Γιατί ποιος είπε ότι η αγάπη είναι εύκολη;
Αγάπη είναι να ξεπερνάς όλες τις προκλήσεις.
Είναι ανθεκτική.
Είναι ανεκτίμητη.
Είναι δυνατή.
Είναι γενναία.
Είναι θυσία.
Γι' αυτό μανούλες σας παρακαλώ, μην αμφιβάλετε λεπτό για τον εαυτό σας. Είστε γενναίες! Είστε μαχήτριες και σας αξίζουν πολλά μπράβο.»
Πηγή: herviewfromhome.com
