«Όταν έχεις μικρά παιδιά, συχνά θυσιάζεις τον ύπνο σου για να τα φροντίσεις, να παίξεις μαζί τους, να τα πας βόλτα ή να τα βοηθήσεις να κοιμηθούν και να ξεκουραστούν. Στο μεταξύ, σκέφτεσαι τις 200.000 υποχρεώσεις που σε κυνηγούν και τις ανάγκες όλων όσων εξαρτώνται από σένα.
Δύσκολα μπορείς να βρεις μια στιγμή γαλήνης. Τα παιδιά σου συνέχεια σου μιλάνε, σε τραβολογούν, σκαρφαλώνουν πάνω σου ή χώνονται στη ζεστή αγκαλιά σου. Ό,τι κι αν κάνεις, έχεις πάντα δυο χεράκια να σε διεκδικούν, να σε χαϊδολογούν και να σου εκφράζουν πόσο σημαντική είσαι για αυτά.
Μερικές φορές, μάλιστα, μετράς αντίστροφα την ώρα για το πότε θα κοιμηθούν εκείνα για να ξεκουραστείς, επιτέλους, κι εσύ!
Ακολουθείς όλα τα απαραίτητα βήματα για να τα βάλεις για ύπνο, νιώθοντας πως δεν αντέχεις να ασχοληθείς μαζί τους ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω! Ωστόσο, όταν τα βλέφαρά αρχίζουν να κλείνουν και τελικά παραδίδονται στην αγκαλιά του Μορφέα, ένας πόνος στην καρδιά σου σε αναγκάζει να παραδεχτείς ότι ήδη σου λείπουν... Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο παράδοξο της μητρότητας».
Πηγή: mother.ly
