Το έργο πραγματεύεται ένα «δύσκολο» θέμα με τον πιο «εύκολο» τρόπο και τα παιδιά το έχουν λατρέψει. Πώς έχει συμβεί αυτό;
Θεωρώ πως αυτό κάνει και τη διαφορά στη σφραγίδα που έχει βάλει στο θέατρο για παιδιά «η Συντεχνία του Γέλιου ». Με θεματική της έργα σύγχρονου προβληματισμού, έργα κατά πλειοψηφία που βλέπουμε και στο θέατρο grips του Βερολίνου, ο Βασίλης Κουκαλανι και κατ’ επέκταση όλοι οι συνεργάτες του αντιμετωπίζουν τα παιδιά όχι με ένα παιδιάστικο και αφελές τρόπο, αλλά εισάγουν μέσω της κωμωδίας (Συντεχνία του Γέλιου μην ξεχνάτε) προβληματισμούς που αφορούν το παιδί στο τώρα.
Ποιο νομίζετε ότι είναι η πιο έντονη σκηνή του έργου που ενθουσιάζει τους μικρούς θεατές;
Το έργο έχει αρκετές έντονες σκηνές, θα ήταν άδικο να ξεχωρίσουμε μια, μιας και κινείται σε ένα πολύ γρήγορο ρυθμό. Αυτή όμως που θα αναφέρω, για χάρη της ερώτησης, η οποία συγκινεί και μένα προσωπικά και τα παιδιά είναι όταν προς το τέλος του έργου, όταν η γιορτή ξεκινά στο κάμπινγκ, έρχεται και η στιγμή της μικρής Πακιστανής, η οποία εργάζεται στο κάμπινγκ και είναι μόλις δώδεκα χρόνων. Μόλις η ίδια συμμετέχει λέγοντας ένα τραγουδάκι, ένα μπράβο ξεχύνεται και από τα δρώντα πρόσωπα μα και από τα παιδιά στην πλατεία του θεάτρου.
Πώς θα περιγράφατε τις αντιδράσεις των παιδιών κατά την διάρκεια της παράστασης;
Έχω το προνόμιο να έχω διπλή οπτική των αντιδράσεων. Η πρώτη έχει να κάνει κατά τη διάρκεια που βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Και στη δεύτερη περίπτωση κρυφοκοιτάζω από την κουίντα όταν δεν είμαι στη σκηνή, γιατί μου αρέσει να βλέπω τις αντιδράσεις των παιδιών. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά και για τις δυο περιπτώσεις είναι ότι συμμετέχουν πολύ ενεργά σε κάθε συμβάν που συμβαίνει. Είναι πολύ ενεργοί θεατές και νομίζω ότι σε αυτό συντελεί πολύ και η παράσταση μας!
Τι έχετε κερδίσει από αυτή την εμπειρία μέχρι τώρα;
Δυστυχώς δεν μπορεί να αποτυπωθεί με λέξεις η συγκεκριμένη ερώτηση. Έχει να κάνει πιο πολύ με αισθήσεις που βιώνουμε ειδικά στο τέλος της παράστασης με το τραγούδι, με αυτό το αίσθημα που μοιραζόμαστε ηθοποιοί και θεατές. Θα έλεγα πως έχουμε κερδίσει να είμαστε συμμέτοχοι σε ένα ιστορικό έργο του θεάτρου για παιδιά (το οποίο παίζεται με άλλες διανομές από το 2011) και έχουμε τη χαρά να αφηγούμαστε με την ίδια ζέση την όμορφη αυτή ιστορία του Νουριάν!
Tελικά, ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η παράσταση;
Η παράσταση χωρίς να έχει διδακτικό ύφος, περνάει μηνύματα για την ανεκτικότητα, την πολιτισμική συμφιλίωση και αναδεικνύει αρετές όπως η αλληλοκατανόηση.
 (1).jpg)
