Συνέντευξη με τους ηθοποιούς της παράστασης «Μια Τελεία… είναι μόνο η αρχή!»

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή/στιγμή του έργου και γιατί;

Βασίλης: Είναι πολύ συγκινητική η στιγμή που ένα παιδί από τους θεατές ανεβαίνει στην σκηνή και βοηθάει τον ήρωα μας, τον Πέρρυ, να κάνει μια άσκηση ισορροπίας «το αεροπλανάκι». Ο Πέρρυ φοβάται γιατί νομίζει πως δεν θα καταφέρει. Tο παιδί-θεατής τον κρατάει σφιχτά για να μην πέσει, ενώ συνήθως του λέει «μη φοβάσαι θα τα καταφέρεις». Είναι μια πολύ συγκινητική στιγμή γιατί βλέπεις πόσο πολύ ένα παιδί μέσα από την αθωότητα του μπαίνει στην σκηνική συνθήκη και πόσο συμπάσχει και ταυτίζεται με τον ήρωα.

Σταυρούλα -Μελισσάνθη: Είναι η τελευταία σκηνή μεταξύ Πέρρυ και της αδερφής του της 'Ερης, όπου η 'Ερη παραδέχεται πόσο πολύ αγαπάει τον αδερφό της και την συγκινεί η προσπάθεια του να ζωγραφίσει! Είναι πολύ όμορφο που τα δυο αδέρφια κατανοούν και παραδέχονται την αγάπη που υπάρχει ανάμεσά τους, παρά τους τσακωμούς, τις φωνές και τις διαφωνίες τους!

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να κρατήσουν τα παιδιά στο τέλος της παράστασης;

Βασίλης: Ότι με προσπάθεια τόσο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και μέσα από την δύναμη της ομάδας και της συνεργασίας μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα χωρίς απαραίτητα να είναι όλα τέλεια. Αρκεί να προσπαθήσεις. Είναι κάτι ουσιαστικά που έχει να κάνει με την τόνωση της αυτοπεποίθησης που χρειάζεται ένα παιδί, αλλά πολλές φορές και ο ενήλικας.

Σταυρούλα -  Μελισσάνθη: Θα ήθελα τα παιδιά να καταλάβουν πόσο λάθος είναι να κοροϊδεύουμε ή να αποθαρρύνουμε κάποιον, όταν προσπαθεί να κάνει κάτι. Επίσης να αντιληφθούν ότι όλοι μπορούν να τα κάνουν όλα, αλλά με τον δικό τους μοναδικό τρόπο ο καθένας!

Πώς θα περιγράφατε τις αντιδράσεις των παιδιών κατά την διάρκεια της παράστασης; 

Βασίλης: Τα παιδιά σε αρκετά σημεία ταυτίζονται τόσο πολύ με τον ήρωα που σηκώνονται και του φωνάζουν "προσπάθησε, θα τα καταφέρεις, μην τα παρατάς". Ξαφνικά ξεχνούν πως παρακολουθούν παράσταση και αντιμετωπίζουν τον Πέρρυ σαν φίλο τους, σαν κάποιον που χρειάζεται την βοήθεια τους. Είναι πολύ όμορφο που στο τέλος της παράστασης όλοι μαζί τραγουδούν στίχους από το τραγούδι του φινάλε. Ξαφνικά ένα ολόκληρο θέατρο τραγουδάει ένα τραγούδι που εκείνη την στιγμή ακούνε για πρώτη φορά.

Σταυρούλα- Μελισσάνθη: Σε κάθε παράσταση, πραγματικά ξαφνιάζομαι με το πόσο έχει συνεπάρει τα παιδιά η ιστορία μας και συμμετέχουν ενεργά σε αυτήν, μιλώντας και αντιδρώντας με πάθος, με ορμή και με ένταση! Ταυτίζονται με τον πρωταγωνιστή μας, τον Πέρρυ, συμπάσχουν μαζί του και τον υπερασπίζονται, όταν ως αδερφή του εγώ, τον αποπαίρνω! 'Ερχονται στο τέλος της παράστασης και μου λένε: «Γιατί μάλωνες τον αδερφό σου; Δεν ήτανε σωστό!»

Τι συναισθήματα σας δημιουργεί η «Τελεία»;

Βασίλης: Μία τελεία…είναι μόνο η αρχή. Πραγματικά ο τίτλος της παράστασης εμπεριέχει τα πάντα.  Πώς μέσα από κάτι τόσο απλό, μια απλή Τελεία πάνω σε ένα χαρτί, μπορείς τελικά να ζωγραφίσεις, να πεις μια ιστορία, να δημιουργήσεις. Η παράσταση έχει αρκετό χιούμορ , όμως μαζί με την επαφή με τα παιδιά βλέπεις την τρυφερότητα, την συγκίνηση.  Πραγματικά υπάρχουν πάρα πολλές συγκινητικές στιγμές που σε κάνουν να χαμογελάς και όταν τελειώνει η παράσταση και η δράση (βιωματικό εργαστήριο) με παιδιά, αισθάνεσαι γεμάτος.

Σταυρούλα - Μελισσάνθη: Μου δημιουργεί το συναίσθημα της αισιοδοξίας και τον ενθουσιασμό της δημιουργικότητας! Όλα μπορούν να γίνουν, με προσπάθεια και υπομονή, και μπορούν να γίνουν με πολλούς τρόπους! Χωρίς να υπάρχει σωστό και λάθος! Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις την αρχή, να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα…! Να ανοίξεις το παράθυρο και να μπει φως, να διώξει το σκοτάδι που από ντροπή και συστολή έχουμε δημιουργήσει.