Ο 12χρονος καραγκιοζοπαίχτης είναι πολύ αγαπητός στα παιδιά της συμπρωτεύουσας και μάλιστα, ανεβάζει δικές του παραστάσεις σε σχολεία και γιορτές. Τα έξυπνα σενάρια και το γεγονός ότι «πάντρεψε» τον Καραγκιόζη με την τραπ μουσική, έχει τεράστια απήχηση τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους θεατές.
«Η νεολαία εξελίσσεται και πιστεύω ότι πρέπει να προσαρμόζεται και ο Καραγκιόζης, ώστε να τον αγαπήσουν και να ταυτιστούν μαζί του. Έτσι έχω εντάξει και την τραπ μουσική στις παραστάσεις μου.», είπε στο στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και συνέχισε λέγοντας «όλοι παρακολουθούν μέσα από το Διαδίκτυο τους τράπερ και εγώ προσπαθώ να προσαρμόσω αυτή τη νέα πραγματικότητα στον Καραγκιόζη. Έχω δημιουργήσει και τη δική μου τραπ μουσική. Για παράδειγμα, ο Μορφονιός τραγουδάει: "Ούιτ μαμά μου, άσε τη μύτη μου καλέ, δεν είναι λεωφορείο, είναι ένα φορείο". Τράπερ είναι και ο γιος του Καραγκιόζη, ο Κοπρίτης, στις παραστάσεις μου. Σε έναν διάλογο που έχω γράψει, λέει: "Μπαμπάκο, μπαμπάκο όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω τράπερ. Τι παιδί μου τάπερ; Όχι καλέ μπαμπά μου, τράπερ".»
Η αγάπη του 12χρονου για το θέατρο σκιών γεννήθηκε όταν ήταν μόλις 3 ετών και ο πατέρας του έκανε δώρο γενεθλίων δύο φιγούρες του Καραγκιόζη. Από εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα του το μικρόβιο του Καραγκιοζοπαίχτη. Όπως δήλωσε είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της παράδοσή μας και δεν θέλει να ξεχαστεί.
Ο Χρυσοβαλάντης όχι μόνο γράφει τους διαλόγους, αλλά φτιάχνει και μόνος του τις φιγούρες του από ένα υλικό πλαστικό που ονομάζεται τάπερ και τις ζωγραφίζει με ανεξίτηλους μαρκαδόρους.
«Είμαι μικρός ακόμα, δίνω παραστάσεις για τα παιδιά και προσπαθώ να εξελιχθώ, να μάθω και να γίνω καλύτερος», λέει και προσθέτει: «Έχω βρεθεί με έμπειρους καραγκιοζοπαίχτες, τον Αγάπιο Αγαπίου και τα αδέλφια Αθανασίου. Με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, με έχουν βάλει πίσω από τις σκηνές και έμαθα πάρα πολλά μαζί τους. Είναι το μεράκι μου ο Καραγκιόζης, είναι μια παράδοση που δυστυχώς έχει ξεχαστεί στις μέρες μας και ειδικά στη Θεσσαλονίκη δεν έχουμε συνεχιστές και θα ήθελα, αν και είμαι ακόμα μαθητής, να καταφέρω να συνεχίσω την παράδοσή μας«.
Ο μπαμπάς του τον συνοδεύει με το μπουζούκι του στις παραστάσεις του και δήλωσε περήφανος ότι το θέατρο σκιών θέλει αγάπη και μεράκι και ο γιος του τα έχει και τα δύο!
Πηγή: iefimerida.gr
