«Ήρθε αυτή η εποχή του χρόνου που οι άνθρωποι κολλάνε ιούς και αρρωσταίνουν. Αρρωσταίνουν τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, οι έφηβοι, οι μπαμπάδες και οι μαμάδες. Γιατί ναι, αρρωσταίνουμε κι εμείς οι μαμάδες αλλά τα δικά μας συμπτώματα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ.
Μπορούμε να έχουμε τον ίδιο ιό, αλλά για τους άντρες όλα είναι χειρότερα! Ένα απλό φτέρνισμα κι ένα συνάχι μπορεί να τους ρίξει στο κρεβάτι για μέρες και να μην μπορούν να φροντίσουν τα παιδιά.
"Μπορείς να κρατήσεις το μωρό; - Δεν θέλω να το κολλήσω και πρέπει να ξαπλώσω".
"Μπορείς να διαβάσετε στα παιδιά ένα παραμύθι; - Δεν μπορώ. Πονάει το στομάχι μου και πρέπει να είμαι στο κρεβάτι".
"Θέλεις να παίξεις ένα παιχνίδι μαζί μας; - Πρέπει να πάρω τα φάρμακά μου γιατί έχω 36.9 πυρετό".
Μπορεί εμείς οι γυναίκες να έχουμε περάσει τον πόνο του τοκετού, αλλά μπροστά στη γρίπη του άντρα μας δεν είναι τίποτα. Κι όταν αρρωσταίνουμε δεν πέφτουμε ξερές στο κρεβάτι. Συνεχίζουμε να δουλεύουμε, να κρατάμε καθαρό το σπίτι, να φροντίζουμε τα παιδιά, να μαγειρεύουμε, να βάζουμε μπουγάδες, και όλα αυτά με ένα μωρό κολλημένο στην αγκαλιά μας.
Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γρίπη του άντρα μας... καημένε μπαμπά...»
