«Αγαπητή μαμά που μόλις άφησες τα παιδιά σου στο σχολείο.
Ξέρω ακριβώς πώς νιώθεις και τις πέντε ημέρες της εβδομάδας. Γιατί και εγώ είμαι σαν εσένα. Η μέρα σου μόλις άρχισε, αλλά νιώθεις ήδη κουρασμένη. Άλλωστε, ξύπνησες πολύ νωρίς για να κάνεις δουλειές, να φτιάξεις το πρωινό των παιδιών και τη λίστα για τα ψώνια.
Είσαι κουρασμένη ωστόσο, απαντάς σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών σου ακόμα κι αν δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Τους χαμογελάς γιατί παρά την εξάντληση, είσαι ευγνώμων που έχεις στη ζωή σου αυτά τα πλασματάκια.
Η ώρα έχει περάσει και πρέπει να πας στη δουλειά. Αναρωτιέσαι αν θα ήσουν λιγότερο κουρασμένη, αν έμενες στο σπίτι με τα παιδιά. Μάλλον όχι...
Αισθάνεσαι ενοχές για όσα σκέφτεσαι. Το ξέρω, γιατί έτσι νιώθω και εγώ.
Παίρνεις βαθιά ανάσα και αρχίζεις τη δουλειά.
Η ώρα έχει περάσει και πρέπει να πας να πάρεις τα παιδιά από το σχολείο και να μαγειρέψεις. Στη σκέψη της ακατάστατης κουζίνας, δυσανασχετείς. Θα προτιμούσες να κουλουριαστείς στον καναπέ με τα ζουζούνια σου.
Πρέπει να μαγειρέψεις όμως. Τι θα φάει η οικογένειά σου;
Το πρόγραμμά σου είναι ένα παζλ χίλια κομμάτια και καθημερινά το χαλάς και το φτιάχνεις. Αντιμετωπίζεις την κάθε αναποδιά με απόλυτη μαεστρία ακόμα και αν ήρθε από το πουθενά. Είσαι μαθημένη...
Η ώρα έχει περάσει και τα παιδιά πρέπει να κοιμηθούν. Χαίρεσαι λιγάκι που θα έχεις λίγη ησυχία, αλλά πάλι αισθάνεσαι μια τσιμπιά ενοχής. Νιώθεις ότι μετά βίας τα είδες όλη μέρα, αλλά έχεις ανάγκη να κάτσεις στη σιωπή.
Πρέπει όμως να τελειώσεις με τις δουλειές του σπιτιού, να πεις δυο κουβέντες με τον άντρα σου και να ελέγξεις αν όλα είναι εντάξει για αύριο.
Γιατί σε λίγες ώρες το αύριο θα έχει έρθει. Και πάμε πάλι από την αρχή.
Αγαπητή μαμά, δεν είσαι μόνη. Θέλω να ξέρεις ότι όλες έτσι νιώθουμε. Κουρασμένες και με ενοχές. Γι' αυτό κάνε ένα διάλειμμα και προσπάθησε να πάρεις μια ανάσα.»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
.jpg)
