Στους «5 του Αιγαίου» μπλέκετε πολλούς μύθους μαζί. Πώς προέκυψε η ιδέα για αυτή την παράσταση;
Η παράσταση φτιάχτηκε πέρυσι για να παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός». Θέλαμε να κάνουμε μια παράσταση για όλους, που καθένας μπορεί να κρατήσει ό,τι θέλει. Στρέψαμε το βλέμμα μας στη θάλασσα, που λειτούργησε σαν πηγή ανεξάντλητης έμπνευσης με όλες τις ιστορίες και τους μύθους που τη συνοδεύουν. Το πρώτο πείραμα έγινε επιτυχημένα στη Λέσβο και στη Μήλο και έτσι πλέον όλος αυτός ο κόσμος μεταφέρεται στην κεντρική σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να κρατήσουν τα παιδιά στο τέλος της παράστασης;
Κατ' αρχάς μας ενδιαφέρει η ιδέα ότι, όπως όλα τα πράγματα, έτσι και οι μύθοι μπορούν να ειπωθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, από διαφορετικές οπτικές. Οι πρωταγωνιστές είναι πέντε φίλοι, που μαζί καταφέρνουν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία. Καθένας έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, πράγμα που όλοι σέβονται. Είναι μια ομάδα ανθρώπων που δείχνει το πώς μπορεί να υπάρξει πραγματική φιλία.
Και πάνω απ' όλα, θέλουμε να δείξουμε ότι τα πάντα είναι δυνατό να συμβούν πάνω σε ένα μικρό κομμάτι ξύλο.
Σοφία Πάσχου
Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή/σκηνή του έργου και γιατί;
Όταν η θάλασσα μιλάει στους πέντε ήρωες
«Η στιγμή στο έργο που ξεχωρίζω είναι όταν η θάλασσα μιλάει στους πέντε ήρωες. Οι πέντε ταξιδευτές μόλις είδαν τον βασιλιά Αιγέα να πέφτει από βράχο ψηλό στην θάλασσα κι αυτή να αφρίζει και να φουσκώνει τόσο πολύ που κύματα πελώρια σηκώθηκαν μπροστά τους και γύρω τους κι από πάνω τους, έτοιμα να τους κατασπαράξουν. Τη στιγμή αυτή το αίμα τους παγώνει, ποτέ τους δεν είχαν ξαναντικρύσει τέτοια φουσκοθαλασσιά όμως αντί να τους καταποντίσουν οι τοίχοι αυτοί από νερό, ο χρόνος σταματά και η θάλασσα τους μιλάει. Τότε είναι που στο έργο η θάλασσα μας συστήνεται ως ένας ακόμα - ο βασικότερος ίσως - χαρακτήρας. Με ήρεμη κι απαλή φωνή χαιρετά τους πέντε στην βάρκα και τους αποκαλύπτεται ως φίλος και σύμμαχος, ενώ τους προτρέπει να κοιτάξουν καλύτερα τον εαυτό τους για να ανακαλύψουν πως εκεί στα βαθιά, που ο χρόνος δεν έχει σημασία, η θάλασσα και οι θαλασσινοί μοιάζουν περισσότερο από όσο θα νόμιζε κανείς.», Θεοδόσης Κώνστας
Ο μύθος του Ίκαρου και του Δαίδαλου
«Η σκηνή που με μαγνητίζει περισσότερο σ'αυτό το ποτ πουρί ιστοριών του Αιγαίου είναι ο μύθος του Ίκαρου και του Δαίδαλου. Αυτό "το παράξενο πουλί, με τα μεγάλα φτερά που του πέφτουν τα πούπουλα" που πετάει πάνω από τη βάρκα των 5 και το βλέπουν συνεχώς, χωρίς να ξέρουν τι είναι και αποκαλύπτεται σε μια μαγική σκηνή. Πατέρας και γιός φοράνε τα φτερά τους και ξεχύνονται στον ουρανό. Είναι τόσο τρυφερός ο αποχαιρετισμός του Δαίδαλου και τόσο πραγματική η μέθη και η ορμή του Ίκαρου, που με παρασύρει κάθε φορά που τη βλέπω και τη συνοδεύω πλέον και μουσικά.», Ειρήνη Μακρή
Οι 5 φίλοι συναντούν τους πειρατές
«Μία από τις αγαπημένες μου σκηνές είναι αυτή όπου οι 5 φίλοι συναντούν τους πειρατές. Και αυτό γιατί είναι πολύ αστεία, έχει ωραίο ρυθμό, φανταστικό τραγούδι και κάτι που θυμίζει σίγουρα σε όλους μας θαλασσινές ιστορίες μιας άλλης εποχής, πολύ μαγικής και παραμυθένιας κατ’ εμέ!», Γιάννης Γιαννούλης
Οι νύχτες στη βάρκα μας
«Αυτό το έργο είναι μια βουτιά και κυλάει για μας με έναν ενιαίο τρόπο. Είναι σαν ένα νήμα από το οποίο δεν μπορείς να διαχωρίσεις τις ίνες. Όμως, αν πρέπει να επιλέξω κάποιες στιγμές αυτές είναι οι νύχτες, τα βράδια στη βάρκα μας. Που είναι μια ανάσα μέσα στον καταιγισμό που βιώνει αυτό το παράξενο πλήρωμα μέσα στη θάλασσα.», Αποστόλης Ψυχράμης
Η σκηνή του Θησέα
«Το αγαπημένο μου σημείο στην παράσταση είναι ολόκληρη η σκηνή του Θησέα. Μου αρέσει πολύ που βλέπουμε έναν ήρωα, τη στιγμή που διστάζει ή φοβάται πριν αναλάβει μια πολύ δύσκολη αποστολή, όπως το να ταξιδέψει στην Κρήτη και να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Είναι η πλευρά των ηρώων που βλέπουμε πολύ σπάνια.», Ειρήνη Μπούνταλη
Ποιο σημείο της παράστασης πιστεύετε ότι θα τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον των παιδιών;
«Το έργο μας είναι γεμάτο συναντήσεις. Η βάρκα των πέντε θαλασσόλυκων όλο πέφτει πάνω σε αλλόκοτα πλάσματα, βροντερόφωνους θεούς και πελώρια κύματα. Σε κάποιες από τις συναντήσεις αυτές επιλέγουμε να «ζωντανέψουμε» αυτό που βλέπουν οι χαρακτήρες, το δείχνουμε σωματικά αυτό που έχουν απέναντι τους. Άλλες φορές τα όντα και τα αντικείμενα αποκτούν υπόσταση μέσα από τα μάτια και τις αντιδράσεις των πέντε φίλων. Στα σημεία αυτά, όπου η εικονοποίηση και οι περιγραφές γίνονται μέσω της «στάσης» των ηθοποιών -χαρακτήρων του έργου- απέναντι σε κάτι «αόρατο» στο κοινό, τα παιδιά θα έρθουν πιο κοντά στα όσα διαδραματίζονται στη σκηνή, καθώς θα κληθούν να απελευθερώσουν μεγαλύτερη δόση απ την φαντασία τους για να φανταστούν όπως θέλουν έναν χαρακτήρα, να του δώσουν αυτά μέγεθος, ύφος, χαρακτηριστικά.. Οι περφόρμερς χαράσσουμε ένα σκίτσο και καλούμε τους μικρούς φίλους μας να το γεμίσουν με τα χρώματα που κάθε φορά τους ταιριάζουν.», Θεοδόσης Κώνστας
«Νομίζω πως το σημείο που θα τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον των παιδιών θα είναι η ζωή στη βάρκα. Το αιώνιο κουπί και τα παραγγέλματα. Αυτή η αέναη περιπλάνηση του Μένιου, του Λέλου, του Τσίφτη, της Αφρούλας και της Κομπρέσας, το πώς κυλάνε οι μέρες και οι νύχτες τους και πώς μαθαίνουν να επιβιώνουν στη θάλασσα. Οι διαφορετικοί άνεμοι, οι τρικυμίες, οι καθημερινές δουλειές και το πώς συνεργάζονται. Αυτό το σύστημα δηλαδή, που σιγά-σιγά ρυθμίζεται και ταξιδεύει πια στο χρόνο αιώνια.», Ειρήνη Μακρή
«Μπορεί να ακουστεί γραφικό αλλά πιστεύω ειλικρινά ότι δεν υπάρχει ένα σημείο. Ολόκληρη η παράσταση πίνεται σαν σφηνάκι! Είναι τόσο καταιγιστικός ο ρυθμός και τόσο ωραία δομημένη η ιστορία που θεωρώ ότι το παιδί δεν θα προλάβει να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Ιστορίες του Αιγαίου άλλες γνωστές και άλλες άγνωστες, μύθοι, τέρατα, θεοί, θνητοί, πλάσματα της θάλασσας, φουρτούνες και ατέλειωτες μπουνάτσες. Οι σχέσεις των 5 φίλων περνάνε διάφορα στάδια. Οι 5 ταξιδιώτες με μια βάρκα - όχημα- σε μια θάλασσα που ποτέ δεν τελειώνει, που ποτέ δεν ξεχνά...», Γιάννης Γιαννούλης
«Οι Πειρατές γιατί είναι οι αγαπημένοι όλων μας, οι Αργοναύτες γιατί το αξίζουν και η ιστορία του Θησέα γιατί τα έχει όλα», Αποστόλης Ψυχράμης
«Πιστεύω ότι το ενδιαφέρον των παιδιών θα τραβήξει, το πώς κάθε φορά οι μούτσοι στη βάρκα ή οποιοδήποτε από τα διάφορα πρόσωπα που εμφανίζονται στο έργο μας, αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση ή μια απειλή. Παραμένουν ενωμένοι και βασίζονται στην ομάδα, στην εξυπνάδα και στην φαντασία τους.», Ειρήνη Μπούνταλη
 (1).jpg)
