«Αν είσαι μαμά και νιώθεις εντελώς ηττημένη από τις 5 το απόγευμα, αν κοιτάς τριγύρω σου και αναρωτιέστε πώς έγινε άνω κάτω το τακτοποιημένο σπίτι σου μέσα σε 10 λεπτά, δεν είσαι η μόνη.
Αν είσαι μαμά και σε πιάνει άγχος όσο βραδιάζει, αν σκέφτεσαι ότι πρέπει να κυνηγήσεις ξανά τα παιδιά για να τα βάλεις για ύπνο, αν αναρωτιέσαι πώς θα βρεις το κουράγιο να τελειώσεις τις δουλειές σου και απελπίζεσαι επειδή, για μια ακόμα φορά, δεν θα κοιμηθείς αρκετά, δεν είσαι η μόνη.
Αν είσαι μαμά και βρίσκεσαι μονίμως τρία βήματα πίσω από όλα αυτά που πρέπει να κάνεις, δεν είσαι η μόνη.
Αν είσαι μια μαμά και νιώθεις ότι δεν είσαι αρκετά καλή, δεν είσαι η μόνη.
Αν είσαι μια μαμά και αναρωτιέσαι πότε θα περάσει «αυτή η φάση», την οποία δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς, δεν είσαι η μόνη.
Αν είσαι μαμά και νιώθεις σαν ζογκλέρ που πρέπει τα έχει όλα στην εντέλεια για να επιβιώσει, δεν είσαι η μόνη.
Αν είσαι μαμά και νομίζεις ότι είσαι εντελώς μόνη και η μόνη που δεν το κάνει όλα σωστά, δεν είσαι η μόνη.
Αν είσαι μαμά και κοιτάζει όλους τους άλλους και σκέφτεται “Μακάρι να είχα όλα υπό έλεγχο όπως αυτές”, πιθανών να σε κοιτάζουν και να σκέφτονται ακριβώς το ίδιο για σένα».
