Έχουμε κάνει πολλές κουβέντες μαζί του για την διαφορετικότητα-μοναδικότητα των ανθρώπων, για το ότι είναι μια πραγματικότητα το ότι είναι πιο κοντός, αλλά πρόκειται για μια προσωρινή αναστρέψιμη κατάσταση. Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε έτσι ώστε το παιδί να μπορέσει να μείνει ανεπηρέαστο στο μέτρο του δυνατού από αυτή τη συνθήκη; Θα μπορούσε στο μέλλον να επηρεαστεί από κακοπροαίρετα σχόλια; Και πώς θα πρέπει να το χειριστούμε; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Αγαπητή αναγνώστρια,
Έχετε κάνει πολύτιμα βήματα. Η παρακολούθηση από τον παιδοενδοκρινολόγο είναι πολύ σημαντική. Ο γιατρός, σύμφωνα με τα ύψη τα δικά σας, των γονέων δηλαδή, και το δυναμικό του παιδιού, θα σας ενημερώσει για το ύψος – στόχο που αναμένεται ο γιος σας να φτάσει.
Κάθε χαρακτηριστικό μπορεί να αποτελέσει αφορμή για δύσκολα σχόλια, ακόμη και εάν από τους περισσότερους θεωρείται προτέρημα. Για παράδειγμα ένα παιδί με χαμηλό ανάστημα είναι τόσο πιθανό να σχολιαστεί όσο και ένα παιδί με υψηλό ανάστημα. Όσο ένα παιδί με λιγότερα ή περισσότερα κιλά, όσο ένα παιδί με ξανθά ή κόκκινα μαλλιά. Όσο ένα παιδί με γυαλιά ή φακίδες. Τίποτα από τα προαναφερόμενα δεν αποτελεί μειονέκτημά παρά ατομικά χαρακτηριστικά.
Έτσι έχετε να πλαισιώσετε οποιαδήποτε δύσκολα λόγια και εάν ακούσει μελλοντικά ο γιος σας. Είτε αφορούν το ύψος του είτε οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του. Με αγάπη και τρυφερότητα ήδη καταφέρνει να σχετιστεί πολύ καλά και έτσι θα συνεχίσει! Συνεχίστε κι εσείς να τον καμαρώνετε θυμίζοντας του πόσο υπέροχος είναι!
Σας ευχαριστώ.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
