«Μας λένε ότι πρέπει να ξεκουραστούμε μετά τον τοκετό, αλλά σε πάρα πολλές γυναίκες που γεννούν, δεν λένε το ΓΙΑΤΙ. Και μερικές φορές, αυτό το ΓΙΑΤΙ είναι που κάνει τη διαφορά μεταξύ του «ξεκουράζομαι βαθιά» και του «μετανιώνω βαθιά».
Η μέση διάμετρος ενός πλακούντα είναι 22 cm. Θα μπορούσες να πεις ότι έχει το μέγεθος καθημερινών πραγμάτων όπως ενός πιάτου σαλάτας ή μιας μπάλας ποδοσφαίρου.Όμως δεν είναι ένα οποιοδήποτε όργανο. Είναι το όργανο που καθεμία από εμάς που εγκυμονεί, δημιουργεί και αναπτύσσει για 9 μήνες.
Αφού γεννήσουμε τον πλακούντα, μένουμε με μια πληγή στο εσωτερικό της μήτρας μας, εκεί όπου ήταν προσκολλημένος ο πλακούντας. Αν είχαμε αυτή την πληγή εξωτερικά, ας πούμε στην πλάτη ή στο στήθος μας, ΟΛΟΙ θα μας έλεγαν να ξεκουραστούμε και θα μας βοηθούσαν! Επίσης, ο πλακούντας είναι ένα όργανο, που μόλις αποβάλαμε από το σώμα μας. Αν είχαμε χάσει ένα νεφρό ή τη σκωληκοειδή απόφυση, 40 ημέρες ανάρρωσης θα ήταν κάτι ελάχιστο και μάλλον ανήκουστο. Οι γιατροί και η οικογένειά μας θα περίμεναν να ξεκουραστούμε για περισσότερο…
Το σημείο της πληγής από τον πλακούντα είναι ένας από τους κύριους λόγους για την επιλόχεια αιμορραγία/τα λόχια. Χάνουμε περίπου το 1/10 της παροχής αίματος από αυτή την ανοιχτή πληγή! Είτε λοιπόν γέννησες με καισαρική, είτε κολπικά, έχεις, όπως όλες, αυτήν πληγή που αιμορραγεί.
Χρειάζονται κατά μέσο όρο 6 εβδομάδες για να επουλωθεί. Και πρόκειται απλώς για έναν μέσο όρο, επειδή εξαρτάται από το πόσο ξεκουραζόμαστε, τη θρέψη που λαμβάνουμε από το φαγητό και την υποστήριξη. Έτσι, οι μητέρες που λαμβάνουν λιγότερα μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο, και οι μητέρες που προετοιμάζονται μπορεί να επουλωθούν γρηγορότερα.
Όσο περισσότερο παραμένει ανοιχτό το σημείο της πληγής, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος μόλυνσης και αιμορραγίας, ακόμη κι αν είχες έναν ασφαλή κολπικό τοκετό ή μηδενικές επιπλοκές από τη γέννα. Όμως, επειδή η επούλωση αυτή είναι ένα εσωτερικό -το λες και κρυφό- κομμάτι της ανάρρωσης μετά τον τοκετό, δεν το παίρνουμε πάντα στα σοβαρά. Ούτε και η κοινότητά μας.
Μετά τη γέννα, περνάμε μια ορμονική φάση, είμαστε εξαντλημένες, συναισθηματικά ευάλωτες, μαθαίνουμε να ταΐζουμε το μωρό μας ΚΑΙ το σώμα μας εργάζεται σκληρά για να επουλώσει αυτή την τεράστια πληγή. Όλο αυτό είναι πολύ. Κάνε τη χάρη στον εαυτό σου, ΞΕΚΟΥΡΑΣΟΥ και ζήτα βοήθεια!
Εάν είσαι σύντροφος, φίλος/φίλη ή μέλος της οικογένειας, πάρε αυτή την πληροφορία, και κατάλαβέ τη: αυτό που χρειάζονται οι μαμάδες είναι ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ»
