Ποιοι είναι λοιπόν οι πιο χαρακτηριστικοί τύποι αυτών των… μπερδευτικών αλαζόνων;
Αυτός που αποφεύγει κάθε συναίσθημα
Μια στενή σχέση με έναν τέτοιο άνθρωπο, μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο εκνευρισμό και σύγχυση επειδή οι προσωπικότητες αυτές τείνουν να αποφεύγουν την καθαρή, ανοιχτή επικοινωνία. Θα νιώσει φυσικά έντονα συναισθήματα, όπως οργή ή λύπη, αλλά δεν θα επιλέξει όχι μόνο να τα εκφράσει αλλά ούτε και να τα αντιληφθεί και παραδεχτεί. Έτσι, θα αποφύγει τις συγκρούσεις και τις καταστάσεις που θα τον καταστήσουν ευάλωτο.
Όταν είσαι σε σχέση με κάποιον που είναι σε τέτοιο ανειρήνευτο πόλεμο με τα συναισθήματά του, καταλήγεις εύκολα να νιώσεις παραμέληση. Η έλλειψη εγγύτητας μπορεί να σε γεμίσει με μια υπόκωφη οργή που τελικά θα ξεσπάσει σε φίλους ή άλλα κοντινά πρόσωπα.
Ο νάρκισσος
Πόσο μελάνι έχει καταναλωθεί για χάρη τους; Πολύ, γιατί είναι αδιανόητα δύσκολο να τους συναναστρέφεσαι. Σημειώστε ότι δεν μιλάμε για τους ανθρώπους που πάσχουν απ’ την ομώνυμη διαταραχή προσωπικότητας, αλλά γι’ αυτούς που παρουσιάζουν κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά της.
Αυτό που μας μπερδεύει με τους ναρκισσιστές -και που κάνει και τις σχέσεις μας μαζί τους ιδιαίτερα δύσκολες- είναι η εξής αντίφαση: η εμφάνιση, το στιλ, ο αέρας και η άνεσή τους έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις αληθινές σκέψεις και συναισθήματά τους. Μπορεί οι αμυντικοί τους μηχανισμοί να δουλεύουν διπλοβάρδιες, αλλά βιώνουν συχνά πολύ μεγάλο άγχος για την αυτοεικόνα τους. Ανταγωνίζονται σε πολλά επίπεδα τους άλλους, και ιδιαίτερα τους δικούς τους ανθρώπους, για να αποσπάσουν λίγη προσοχή και επιβεβαίωση.
Αυτό που μπορεί να σε τρελάνει είναι ότι δεν ξέρεις πότε και αν ακούς απ’ αυτούς κάτι αληθινό και ουσιώδες. Πολύ συχνά θα πουν αυτό που θέλεις ν’ ακούσεις, αυτό που εξυπηρετεί τις ανάγκες τους ή αυτό που συμπληρώνει την εικόνα που αγωνίζονται να χτίσουν. Άρα; Άρα αυτό που λέει είναι αρκετά πιθανό να μην είναι αυτό που σκέφτεται ή νιώθει.
Ο παθητικο-επιθετικός τύπος
Εδώ δεν μπορείς με τίποτα να αποφύγεις να βγεις εκτός εαυτού. Οι αντιδράσεις, οι εκφράσεις του προσώπου και τα λόγια του είναι σαφές ότι δεν βρίσκονται σε αντιστοιχία με αυτό που νιώθει. Μπορεί να σιγοβράζει από οργή και να το ξέρεις, να το βλέπεις, αλλά να σου λέει με ήρεμη και σταθερή φωνή «όχι, μια χαρά είμαι».
Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τον λόγο που έχει θυμώσει κι αυτό σου προκαλεί άγχος και εκνευρισμό. Νιώθεις ότι σε τιμωρεί για κάτι που είπες ή έκανες, αλλά δεν εκφράζεται ανοιχτά κανένα παράπονο, οπότε κάθεσαι σ’ αναμμένα κάρβουνα και περιμένεις να δεις τι θα γίνει παρακάτω. Τελικά, η δυναμική της σχέσης είναι ένα άδικο ισοζύγιο φόβου-τιμωρίας, που ταλαιπωρεί απίστευτα και τους δυο.
