«Από τη στιγμή που έμαθα ότι είμαι έγκυος παρακολούθησα μαθήματα τοκετού, άκουσα podcasts για μητέρες, έκανα διαλογισμό και έμαθα πολλά για τον τοκετό. Όταν ήρθε η στιγμή δεν ένιωθα φόβο, παρά μόνο αισιοδοξία. Άλλωστε, ήμουν ενημερωμένη.
Τα νερά μου έσπασαν το πρωί μιας Πέμπτης και ανυπομονούσα να κρατήσω το μωρό στην αγκαλιά μου. Είχα συσπάσεις κάθε 15 λεπτά και αμέσως με τον σύζυγό μου πήγαμε στο μαιευτήριο. Μέχρι τα μεσάνυχτα οι συσπάσεις γίνονταν όλο και πιο έντονες και ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Ήμουν στη ντουζιέρα της κλινικής με το κεφάλι στον ώμο του άντρα μου και έκλαιγα από το πόσο πολύ υπέφερα – τόσο μάλιστα, που δεν πρόσεξα τις νοσοκόμες που μπαινόβγαιναν.
Νόμιζα ότι θα γεννούσα ανά πάσα ώρα και στιγμή, αλλά έκανα λάθος. Άργησε πολύ η στιγμή του τοκετού και όταν ήρθε, ο πόνος με γονάτισε. Ούρλιαζα και δεν άντεχα άλλο.
Πάσχω από κολπισμό που προκαλεί ακούσια σύσφιξη των μυών γύρω από τον κόλπο με αποτέλεσμα να πονάω. Έτσι, όταν οι γιατροί αποφάσισαν να ελέγξουν πόσο διεσταλμένος ήταν ο τράχηλος, κόντεψα να λιποθυμήσω. Ούρλιαζα και σπαρταρούσα από τον πόνο. Θυμάμαι να μου λένε να αρχίσω να σπρώχνω.
Το πανέμορφο κοριτσάκι μου, όμως, αποφάσισε να βγει με ρυθμό... σαλιγκαριού και έτσι γεννήθηκε το πρωί της Παρασκευής, 37 ώρες αφότου έσπασαν τα νερά μου.
Υπάρχουν κάποιες που λένε ότι όταν κρατάς το μωράκι σου στην αγκαλιά σου, ξεχνάς τα πάντα. Για μένα δεν ήταν έτσι. Η εμπειρία του τοκετού ήταν τραυματική. Παρόλο που δέθηκα αμέσως με το μωρό μου, τις εβδομάδες που ακολούθησαν είχα συμπτώματα μετατραυματικού στρες.
Έβλεπα τα ρούχα που φορούσα στο μαιευτήριο και ξέσπαγα σε κλάματα. Πάθαινα κρίσεις πανικού και πολλές φορές ξυπνούσα ουρλιάζοντας γιατί νόμιζα ότι βρισκόμουν ξανά στην αίθουσα τοκετού.
Κι όμως όλοι μου έλεγαν ότι είχα ένα ''φυσιολογικό'' τοκετό και ότι όλα πήγαν καλά. Ευτυχώς, αυτά τα συμπτώματα εξασθένησαν με τον καιρό.
Μην με παρεξηγήσετε. Είμαι ευγνώμων που όλα πήγαν καλά. Ωστόσο, αυτό δεν το κάνει εύκολο. Δεν πρέπει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλες μαμάδες. Δεν μας βοηθάει να σκεφτόμαστε ότι ''Α, εγώ δεν έπαθα αυτό που έπαθε η Τάδε, άρα δεν έχω δικαίωμα να υποφέρω''
Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, ο τοκετός θα είναι μια από τις πιο σημαντικές και πιθανώς πιο επώδυνες εμπειρίες στη ζωή μιας γυναίκας. Είναι μια μεγάλη μέρα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ!».
Πηγή: mamamia.com.au
