Aκόμα κι όταν οι μπαμπάδες αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο και εμπλέκονται στο μεγάλωμα τον παιδιών τους, παραμένουν ο -ας τον πούμε- νούμερο δύο φροντιστής. Ναι, οι σύγχρονοι πατεράς αντιμετωπίζουν με υπευθυνότητα, τρυφερότητα και αγάπη τον νέο τους ρόλο. Ακόμα και τότε όμως, ας μη γελιόμαστε, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι οι μαμάδες αυτές οι οποίες σηκώνουν το περισσότερο βάρος.
Ακόμα και σήμερα, οι γονεϊκός ρόλος έχει φύλο κι είναι το γυναικείο. Η παραδοσιακή διανομή θέλει τον μπαμπά «κουβαλητή» και τη μαμά «νοικοκυρά και μάνα» κι αυτό ευτυχώς έχει πια αλλάξει και τα σύγχρονα ζευγάρια μοιράζονται τις ευθύνες. Υπάρχει όμως ένα τελευταίο... μοντέλο μπαμπά, που πηγαίνει το μοίρασμα αυτό στο επόμενο επίπεδο. Είναι ο μπαμπάς που αποκαλείται και «μητρικοποιημένος», ο μπαμπάς εκείνος που θέλει να ζήσει τον ρόλο του γονέα απ' την αρχή, δένεται 100% με το παιδί και αναλαμβάνει όλα όσα έχουμε συνηθίσει κυρίως τις μαμάδες να αναλαμβάνουν.
Ποιός είναι ακριβώς ο «μητρικοποιημένος μπαμπάς»;
Είναι αυτός που αλλάζει και ταΐζει μέσα στη νύχτα, που ανησυχεί πρώτος για τον βήχα του παιδιού και παίρνει τηλέφωνο τον παιδίατρο. Που σπεύδει πριν τη μαμά να καθησυχάσει το μωρό όταν κλαίει, ζυγίζει, ντύνει και πλένει το παιδί, ψάχνει μανιακά στο ίντερνετ κάθε τι σχετικό με την ανάπτυξη του παιδιού.
Είναι, με δυο λόγια, ο μπαμπάς που παίζει τον ρόλο που όλοι έχουμε συνηθίσει να έχει η μαμά. Που «κλέβει» πτυχές αυτού που μέχρι και σήμερα θεωρούσαμε τον «ορισμό» της μητρότητας.
Πώς δημιουργείται ανταγωνισμός ανάμεσα στο ζευγάρι
Τα σύγχρονα ζευγάρια -είναι γνωστό από την εμπειρία όλων μας- τρέχουν και δεν φτάνουν. Έτσι, οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας σε συνδυασμό με την τεράστια αλλαγή που φέρνει στη ζωή ενός ζευγαριού ο ερχομός ενός παιδιού, συχνά ταράζουν τις ισορροπίες. Η φροντίδα που προσφέρει συνήθως η μαμά, μπορεί να φαίνεται υπερβολική στον μπαμπά και να τον κάνει να νιώθει ότι έρχεται πια για τα καλά δεύτερος.
Στην περίπτωση του «μητρικοποιημένου» πατέρα οι ρόλοι αντιστρέφονται και η μαμά νιώθει να περισσεύει.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορεί ένας μπαμπάς να «κλέψει» τον παραδοσιακό ρόλο της μητέρας.
-Είναι ένας μηχανισμός άμυνας στο αίσθημα άγχους που τον καταβάλει με τον ερχομό του μωρού.
-Το αίσθημα ευθύνης που ως μονάδα και αλλά ως μέλος της σύγχρονης κοινωνίας έχει ίσως είναι αυξημένο και τον οδηγεί σε έναν «υπερενεργό» ρόλο.
-Σύμφωνα με τη Μερόπη Μιχαλέλη, ψυχαναλύτρια και δημιουργό της Κοιτίδας, αυτή η συμπεριφορά ίσως σχετίζεται με το πρότυπο της δικής του μητέρας. Αυτοί οι μπαμπάδες ίσως «θέλουν να γίνουν οι ίδιοι η ιδεώδης μητέρα που δεν είχαν».
-Το «μητρικό ένστικτο» σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστήμη δεν είναι κατ' ανάγκη γυναικεία υπόθεση. Είναι επί της ουσίας η ανάγκη και η θέληση για παροχή φροντίδας που συνήθως κάνει την -συχνά... βίαιη- εμφάνισή του τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού.
Πώς μπορούμε να χειριστούμε αυτή την κατάσταση;
Τα πρόβληματα που προκύπτουν απ' αυτήν την κατάσταση είναι τρία: ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο ζευγάρι, το άγχος που ίσως βιώνει ο μπαμπάς και η αγωνία της μαμάς ότι έρχεται δεύτερη.
Για να εξομαλυνθεί η ανταγωνιστικότητα και το άγχος, το ζευγάρι μπορεί να ισχυροποιήσει τους μεταξύ του δεσμούς και να κουβεντιάσει. Θα πρέπει να αναγνωρίζει ο ένας στον άλλον το δικαίωμα να αναλαμβάνει ευθύνες με εμπιστοσύνη και αγάπη, ενθάρρυνση και διάλογο.
Οι ρόλοι καλώς μοιράζονται και ορθά σπάει το στερεότυπο της πρωτοκαθεδρίας του ενός γονέα. Ωστόσο, κανείς δεν πρέπει να νιώθει παραμελημένος ή δεύτερος. Άλλωστε, ένα είναι πάντα το μέλημα και των δυο: η ευτυχία του παιδιού. Και σ' αυτήν την περίπτωση είναι τυχερό, γιατί έχει όχι έναν, αλλά δύο γονείς που βάζουν τα δυνατά τους για του την προσφέρουν!
