Οι γονείς του μικρού Callahan ενημερώθηκαν πολύ γρήγορα πως υπήρχαν ενδείξεις για κακοήθεια στο αίμα του και ο μικρός ξεκίνησε μια σειρά από εξετάσεις. Σύντομα έμαθαν ότι ο μικρός έπασχε από βρεφική οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ALL).
«Θυμάμαι να λέω στον άντρα μου πως ακόμα δεν γνώρισα τον γιο μου και νιώθω ότι τον χάνω. Έμαθα αυτά τα φρικτά νέα κι ακόμα δεν τον είχα κρατήσει στην αγκαλιά μου», θυμάται η μητέρα του.
Ο Callahan έμεινε στο νοσοκομείο για 8 μήνες, ενώ οι γονείς του ήταν δίπλα του με βάρδιες. «Στο σπίτι ήταν η 5χρονη κόρη μας και έπρεπε να βλέπουμε τα δυο παιδιά μας με βάρδιες», θυμάται ο μπαμπάς του Callahan, ο οποίος είχε περάσει λευχαιμία στα 25 του και ήξερε καλά τι περνούσε ο νεογέννητος γιος του.
«Οι 8 μήνες ήταν πολύς καιρός… Οι θεραπείες του γιου μας ήταν πραγματικά δύσκολες, αλλά μέσα μας ήμασταν σίγουροι πως στο τέλος θα τα καταφέρει. Ήμασταν στο νοσκομείο κι αυτό μας έκανε να νιώθουμε ασφαλείς - ό,τι κι αν συνέβαινε, οι γιατροί θα το αντιμετώπιζαν».
Παρά το γεγονός ότι περνάει αρκετό χρόνο στο νοσοκομείο και υποβάλλεται σε σκληρές θεραπείες, είναι όπως όλα τα μωρά της ηλικίας του. «Εκτός από ένα σωληνάκι που έχει στη μύτη του, δεν καταλαβαίνεις την περιπέτεια που πέρασε. Η ανθεκτικότητά του είναι πραγματικά απίστευτη. Πάλεψε όσο κανείς!», λέει η μητέρα του.
Τους πρώτους 2 με 3 μήνες της ζωής του, ο μικρούλης δεν είχε χαμογελάσει και οι γονείς του νόμιζαν πως οι απανωτές εξετάσεις και θεραπείες τον έκαναν δυστυχισμένο. Από τη στιγμή που έσκασε το πρώτο του χαμόγελο, όμως, δεν έχει σταματήσει να γελά και να χαίρεται με τα πάντα!
Είναι ένα χαρούμενο παιδί παρόλο που εξακολουθεί να λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή οι γιατροί, πιστεύουν πως ο Callahan μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική παιδική ηλικία και να αναπτυχθεί σε έναν υγιή και λειτουργικό ενήλικα.
Πηγή: today.com
