Περνούν χρόνο με τη γιαγιά και τον παππού
Το πιο ωραίο, ίσως, του χωριού στις διακοπές του Πάσχα (και όχι μόνο) είναι πως επιτέλους περνούν ξέγνοιαστο χρόνο με τη γιαγιά και τον παππού τους! Χωρίς σχολείο, διαβάσματα και υποχρεώσεις, απολαμβάνουν τη φροντίδα και την αγάπη των παππούδων που δεν χάνουν ευκαιρία να εκπληρώνουν όλα τους τα χατίρια!
Παίζουν όλη μέρα έξω από το σπίτι!
Το χωριό δεν έχει επικίνδυνους δρόμους, αυτοκίνητα και φασαρία… Τα παιδιά βρίσκουν ευκαιρία να ξεχυθούν στις αλάνες, τα χωράφια και την πλατεία του χωριού και να παίξουν με ασφάλεια με τα ξαδέρφια και τους φίλους τους για όσο θέλουν! Η μόνη περίπτωση να τους «ενοχλήσουν» οι μεγάλοι, είναι όταν θα έρθει η ώρα του φαγητού ή του ύπνου.
Συναντιούνται με τους φίλους και τα ξαδέρφια τους
Όλοι όσοι έχουμε χωριό, ξέρουμε πόσο πολύτιμες είναι για ένα παιδί οι σχέσεις με τους φίλους ή τους συγγενείς που ζουν στο χωριό. Τους βλέπουν μόνο στις διακοπές, αλλά οι δεσμοί που αναπτύσσονται μεταξύ τους είναι ισχυροί ενώ τα παιχνίδια που μοιράζονται δεν μοιάζουν καθόλου με αυτά που παίζουν στην πόλη!
Αναβιώνουν καλύτερα τα πασχαλινά έθιμα
Εκτός από τα κόκκινα αυγά, το αρνί στη σούβλα και τα τσουρέκια, κάθε τόπος έχει τα δικά του ιδιαίτερα πασχαλινά έθιμα που όταν τα ζήσεις μια φορά, δύσκολα τα ξεχνάς! Ειδικά για τα παιδιά έχει μεγάλη αξία να ζουν τις παραδόσεις στον τόπο καταγωγής τους, καθώς εκεί τις βιώνουν πολύ πιο έντονα απ’ ότι αν βρίσκονταν στην πόλη. Για παράδειγμα, άλλη χάρη έχει η περιφορά του Επιταφίου στην πρωτεύουσα, κι άλλη στο χωριό…
Τα σπίτια είναι πάντα ανοιχτά
Πάσχα στο χωριό σημαίνει όλη η γειτονιά στο πόδι, με όλες τις πόρτες ανοιχτές και τα πιτσιρίκια να μπαινοβγαίνουν «κλέβοντας» πασχαλινά κουλουράκια, τρυφερές καλημέρες και πεταχτά φιλιά! Αυτού του είδους η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια λείπει από τα παιδιά που μεγαλώνουν στην πόλη και οι πασχαλινές διακοπές στο χωριό μπορούν να καλύψουν αυτό το κενό.
Το πασχαλινό τραπέζι δεν είναι μόνο… οικογενειακό
Το τραπέζι της Ανάστασης μόνο οικογενειακό δεν είναι. Αν ο καιρός το επιτρέπει, το γεύμα γίνεται στις αυλές των σπιτιών. Οι προπόσεις δίνουν και παίρνουν, οι ευχές και τα «Χρόνια πολλά» είναι η αφορμή για να ακούσεις μετά «κάτσε λίγο μαζί μας να τσιμπήσεις κάτι. Το πέτυχα το κοκορέτσι!». Με δυο λόγια, το τραπέζι του Πάσχα, κατά ένα περίεργο τρόπο, τους χωράει όλους: οικογένειες, φίλους, συγγενείς και συχωριανούς και κανείς δεν αισθάνεται παρείσακτος.
Ο Επιτάφιος και η Ανάσταση αποκτούν άλλο νόημα
Η περιφορά του Επιταφίου και το βράδυ της Ανάστασης αποκτούν άλλο νόημα στο χωριό. Η ευλάβεια και η κατάνυξη είναι έκδηλες και ίσως αυτό που τελικά κάνει τον Επιτάφιο και την Ανάσταση τόσο ξεχωριστά Μυστήρια είναι οι άνθρωποι στο χωριό. Τους γνωρίζεις όλους, σε γνωρίζουν όλοι, ανταλλάσσετε ευχές και «χρόνια πολλά», αγκαλιάζεστε κι αυτό είναι μάλλον η αγαπημένη σας στιγμή…
