Η μητέρα του τον καθησύχασε πως δεν θα συμβεί τίποτα άσχημο. Τότε ο Maxym πήρε το μικρό του άσπρο χάμστερ που δεν το άφηνε ποτέ μόνο του και μπήκε στο αυτοκίνητο. Έπειτα από λίγη ώρα, το 6χρονο αγοράκι πέθανε ακαριαία από πυρά και το λευκό του χάμστερ έφυγε τρέχοντας από την αγκαλιά του.
Για αρκετή ώρα το σώμα του βρισκόταν χωρίς επίβλεψη στο πάτωμα ενός νοσοκομείου του Κιέβου, καλυμμένο μόνο από ένα φύλλο χαρτονιού. Κηδεύτηκε χωρίς να παρευρίσκονται μέλη της στενής οικογένειάς του. Σήμερα, έπειτα από συνέντευξη που παραχώρησε η μητέρα του, η Άννα, στην DailyMail, η ιστορία του Maxym αντικατοπτρίζει τη φρίκη του πολέμου.
Η μητέρα του Maxym ζούσε με τα δυο παιδιά της και την οικογένεια του αδερφού της στο Irpin, στο οποίο οι βομβαρδισμοί γινόντουσαν όλο και πιο συχνοί. Τα παιδιά φοβήθηκαν από την κατάσταση και οι δύο οικογένειες αποφάσισαν να μεταφερθούν στην πόλη Revne.
«Περάσαμε επιτυχώς από δύο ουκρανικά στρατιωτικά σημεία ελέγχου», λέει η Άννα. «Όμως όταν βρισκόμασταν σε έναν ολισθηρό δρόμο ακριβώς μπροστά από το υπουργείο Υποδομών, το αυτοκίνητο δέχτηκε σφοδρά πυρά».
Ο οδηγός και ξάδερφος της μητέρας σκοτώθηκε ακαριαία, η ίδια τραυματίστηκε κοντά στο αυτί και η μικρή της κόρη στο δεξί της χέρι και στο αριστερό της γόνατο. Ο Maxym όμως ήταν ήδη νεκρός όταν τον έβγαλαν από το αυτοκίνητο.
Τις πρώτες μέρες στο νοσοκομείο η Άννα δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με κανέναν, ούτε καν με την κόρη της. «Την έσπρωξα μακριά, την τραυματισμένη κόρη μου. Δεν την άφηνα να με παρηγορήσει. Ούρλιαζα: "Πού είναι ο γιος μου;"» είπε και συμπλήρωσε: «δεν μου επέτρεψαν να δω τον Maxym για αρκετές μέρες, μέχρι που με κάλεσαν στο νεκροτομείο για να αναγνωρίσω το σώμα του».
«Θα έπρεπε να είχα σώσει τον Maxym. Ήταν καθήκον μου ως μητέρα του να τον προστατεύσω και απέτυχα», ανέφερε κλαίγοντας η Άννα στη δημοσιογράφο της DailyMail, συμπληρώνοντας πως ο 6χρονος γιος της ήταν ένα πολύ ώριμο παιδί. «Πάντα προσπαθούσε να με βοηθήσει όποτε ήταν δυνατόν. Έπλυνε τα πιάτα, καθάρισε το δωμάτιο, έκανε τα μαθήματά του χωρίς να χρειάζεται να τον βοηθήσω ή ακόμα και να τον ενθαρρύνω».
Η εικόνα του μικρού Maxym, ξαπλωμένου κάτω από το χαρτόνι στο πάτωμα στο νοσοκομείο, θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό της οικογένειάς του και του πλανήτη για πάντα.
Πηγή: reader.gr
