Μόλις γεννήθηκε ο γιος μου άκουσα κάποιον να φωνάζει ότι δεν αναπνέει...

Μόλις γεννήθηκε ο γιος μου άκουσα κάποιον να φωνάζει ότι δεν αναπνέει...

«Η αναπνοή είναι κάτι φυσικό. Δεν σκεφτόμαστε ότι πρέπει να αναπνεύσουμε, απλά το κάνουμε. Όταν όμως άκουσα κάποιον να φωνάζει πως ο γιος μου, αμέσως μετά την γέννα, δεν ανέπνεε, συνειδητοποίησα την αξία της» λέει σήμερα η Carol που παραλίγο να χάσει το νεογέννητο αγοράκι της στον τοκετό.

Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν 4 μηνών έγκυος στον μικρό της Monty. Βρισκόταν στη δουλειά και ένα τηλεφώνημα του γυναικολόγου της στάθηκε η αφορμή να φέρει τη ζωή της πάνω κάτω: μία από τις εξετάσεις που έκαναν στο έμβρυο δεν ήταν καλή και έπρεπε να κάνει υπερηχογράφημα.

Η Carol με τον σύζυγό της είχαν περάσει ήδη τρεις αποτυχημένες εξωσωματικές για να συλλάβουν τον δεύτερο μωρό τους και το ενδεχόμενο να ην προχωρούσε η εγκυμοσύνη την καταρράκωσε. Λίγο αργότερα βρισκόταν στο νοσοκομείο όπου έμαθε πως ο Monty έχει κάποιο πρόβλημα με την καρδιά του αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. 

Ο πλακούντας της εγκύου κάλυπτε τον τράχηλο και έπρεπε να περάσει τους υπόλοιπους μήνες της εγκυμοσύνης ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Το ζευγάρι μετακόμισε κοντά στο νοσοκομείο για παν ενδεχόμενο και η Carol ακολούθησε πιστά τις οδηγίες των γιατρών. 

Δύο μήνες πριν την ημερομηνία τοκετού, όμως, η αρτηριακή πίεση της Carol έπεσε τόσο πολύ που οι γιατροί έκριναν πως πρέπει να ξεκινήσει ο τοκετός άμεσα, με καισαρική τομή. «Όταν ο Monty ήρθε στον κόσμο, ήταν μπλε και δεν κινούταν» θυμάται η μαμά του. «Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι κάποιον να φωνάζει με αγωνία “Δεν αναπνέει”!». Έπειτα, η Carol έχασε τις αισθήσεις της και είδε ξανά τον γιο της 9 ώρες αργότερα, στη ΜΕΘ.

«Ήταν συνδεδεμένος με έναν αναπνευστικό σωλήνα, ενώ υπήρχαν καλώδια σχεδόν σε κάθε σημείο του μικρού του σώματος. Όταν οι γιατροί είπαν ότι έπρεπε να τον ελέγξουν για εγκεφαλική βλάβη, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου». 

Τέσσερις μέρες αργότερα, ο μικρός Monty υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς που κράτησε δέκα ολόκληρες ώρες, η οποία τελικά πήγε καλά. Έκτοτε, πέρασε αρκετές περιπέτειες με την υγεία του ενώ οι γονείς του επισκέπτονταν τα επείγοντα περιστατικά πολύ συχνά! Ωστόσο, όλα αυτά άρχισαν να μοιάζουν με ένα κακό όνειρο όσο περνούσαν οι μήνες. 

Σήμερα ο Monty μεγαλώνει κανονικά, δένεται με τον μεγάλο του αδερφό, χαμογελά και επιβεβαιώνει καθημερινά την ισχυρή του θέληση για ζωή. Όσο για την Carol, αρχίζει να βρίσκει σιγά σιγά τον εαυτό της και στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλες τις μαμάδες που η εγκυμοσύνη ή η λοχεία δεν είναι «ονειρεμένα» όπως μας έχουν μάθει: είναι εντάξει να μιλάμε για τα άσχημα της μητρότητας. Δεν χρειάζεται να χαμογελάμε πάντα, δεν είναι όλα παραδεισένια. Όταν κάτι δεν πάει καλά, απλά αναπνεύστε και ζητήστε βοήθεια.

Πηγή: today.com

v