«Εργαζόμουν ως ξεναγός στο Λάος», λέει η Margaret, «όπου οι πάνες είναι ακριβές και θεωρούνται πολυτέλεια. Κάποια στιγμή επισκέφθηκα το σπίτι ενός συναδέλφου, ντόπιου. Το μωρό του δεν φορούσε πάνες και όταν ήθελε τουαλέτα, το έδειχνε κατά κάποιον τρόπο στους γονείς του».
Η Αμερικανίδα είχε ξεχάσει αυτό το περιστατικό μέχρι που έμεινε έγκυος. Τότε, έπεσε πάνω σε κάτι παρόμοιο στο ίντερνετ και θυμήθηκε τον συνάδελφό της. Αμέσως, έβαλε τον σύντροφό της στο κόλπο και έμαθαν πώς γίνεται αυτό που κάνουν σε μέρη όπου οι πάνες δεν είναι τόσο διαδεδομένες.
Έτσι, όταν ο 3 ημερών Zander ήρθε στο σπίτι από το μαιευτήριο, το ζευγάρι ήταν έτοιμο να εφαρμόσει όσα έμαθε.
«Ξεκινήσαμε φορώντας του πάνες, αλλά όχι συνέχεια», λεει η περήφανη μαμά, «τον κρατούσαμε πάνω από το γιογιό σε διαφορετικά χρονικά σημεία μέσα στην ημέρα και εκείνος καταλάβαινε τι έπρεπε να κάνει. Όταν το έκανε, κάναμε έναν ήχο για να τον συνδέσει με τη συγκεκριμένη ανάγκη και να τον κάνει κι εκείνος».
«Είχαμε ενθουσιαστεί», συνεχίζει, «γιατί, ουσιαστικά, αυτή ήταν η πρώτη μας επικοινωνία με τον γιο μας».
Αργότερα, ο Zander άρχισε να δείχνει την τουαλέτα του με το χέρι και σύντομα δεν φορούσε καθόλου πάνα. Μόλις 1 έτους, φορούσε αποκλειστικά εσώρουχο και στους 20 μήνες είχε σταματήσει να βρέχεται εντελώς, μέρα νύχτα.
«Πλέον πηγαίνει εντελώς μόνος του στην τουαλέτα χρησιμοποιώντας μια μικρή σκαλίτσα που του πήραμε», λέει με καμάρι η Margaret, «αν το καλοσκεφτείς, έχουμε γλυτώσει και πάρα πολλά χρήματα που θα πάνε για κάποια άλλη ανάγκη του μικρού. Πολλοί μας κατακρίνουν και μας λένε υπερβολικούς, αλλά το μόνο που κάναμε είναι να μάθουμε στο γιο μας να κάνει την ανάγκη του χωρίς να είναι εξαρτημένος από την πάνα».
Πηγή: tyla.com
