Αρκετοί γονείς με δύο ή τρία παιδιά, μάλιστα, περιγράφουν μεγάλες τις διαφορές που παρουσιάζουν τα παιδιά τους σε μικρή ηλικία, χωρίς να μπορούν να εξηγήσουν το γιατί. Μία μαμά, για παράδειγμα, αναφέρει πως ο μεγάλος της γιος, ο Bryan, ήταν ένα «εύκολο» μωρό. Κοιμόταν καλά, είχε μια τυπική παιδική ηλικία και σήμερα, στα 9 του, είναι ένα παιδί που σπάνια δημιουργεί προβλήματα. Τα πρώτα χρόνια οι γονείς του επιβράβευαν τον εαυτό τους σίγουροι πως τον μεγαλώνουν σωστά.
Τρία χρόνια αργότερα, όμως, γέννησαν την μικρή τους κόρη, η οποία ήταν το εντελώς αντίθετο από τον αδελφό της: έκλαιγε πολύ, δεν κοιμόταν, πάθαινε συχνά ατυχήματα και έκανε ό,τι μπορούσε για να τραβάει την προσοχή των γονιών της. Πώς εξηγείται αυτή η διαφορά ανάμεσα στα αδέλφια;
Οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού
Ο ψυχολόγος Jerome Kagan, Ph.D. του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, έπειτα από έρευνα, κατέληξε στο ότι η ιδιοσυγκρασία ενός βρέφους κατά τη γέννηση αποτελεί προγνωστικός δείκτης της συμπεριφοράς ενός παιδιού στην εφηβεία.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, παρατήρησε πως το 40% των μωρών που είναι γενικά ήρεμα (δεν αναστατώνονται εύκολα από ερεθίσματα όπως το φως ή τους θορύβους), διατηρούν αυτή την ηρεμία και την ψύχραιμη προσέγγιση των καταστάσεων και στην εφηβεία τους. Ωστόσο, ένα 20% των μωρών είναι πιο «αντιδραστικά» από τις πρώτες μέρες της ζωής τους. Παρουσιάζουν έντονες ευαισθησίες από εξωτερικά ερεθίσματα (όπως το φως και τους θορύβους) και χρειάζονται αρκετή ώρα για να ηρεμήσουν. Αυτά τα παιδιά, μεγαλώνοντας, οι γονείς και οι συγγενείς τα αποκαλούν «δύσκολα» παιδιά, σύμφωνα με τον Jerome Kagan.
Ο ρόλος της ανατροφής
Εάν έχετε ένα «δύσκολο» μωρό, δε σημαίνει πως θα αντιμετωπίζετε για πάντα προκλήσεις και συγκρούσεις. «Υπάρχει πάντα η μάχη της φύσης εναντίον της ανατροφής», λέει η Nancy Snidman, Ph.D., διευθύντρια της μονάδας ανάπτυξης παιδιών στην ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη.
Η Nancy Snidman, η οποία διεξήγαγε την έρευνα με τον Δρ. Kagan, συνεχίζει να μελετά την ιδιοσυγκρασία των παιδιών και σημειώνει πως οι γονείς, τα άλλα παιδιά και οι δάσκαλοι μπορούν να βοηθήσουν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και των δεξιοτήτων του παιδιού με την πάροδο του χρόνου. Με άλλα λόγια, μπορεί η «καλή» ανατροφή να μην έχει μεγάλη επίδραση στα μωρά, αλλά διαμορφώνει τα μεγαλύτερα παιδιά. Η συνέπεια, τα όρια και η φροντίδα των γονιών έχουν τη δύναμη να μετατρέψουν τα πιο «δύσκολα» παιδιά σε προσαρμοστικούς και οριοθετημένους ενήλικες.
Τα «δύσκολα» παιδιά και τα αδέρφια τους
Μια μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι γονείς, είναι όταν ένα από τα παιδιά τους είναι πιο «δύσκολο» από το άλλο. «Στην κόρη μου αρέσει να κοιμάται πολύ, να διαβάζει ήσυχα και να μας αγκαλιάζει. Ο γιος μου κοιμάται το πολύ μία ώρα, απαιτεί συνέχεια την προσοχή μας, κάνει επικίνδυνα πράγματα και τρέχει μακριά μας σε πολυσύχναστα μέρη», λέει η Nicole για τα 2χρονα δίδυμα της.
Το αποτέλεσμα είναι να ασχολείται περισσότερο με τον γιο της λόγω της συμπεριφοράς του, νιώθοντας ενοχές που παραμελεί την κόρη της. Ομοίως, η Jen, μητέρα πέντε κοριτσιών, προσπαθεί να βρει ισορροπία ανάμεσα στα 4 μεγαλύτερα παιδιά της που είναι υπάκουα και ήρεμα και στην μικρότερη που, από την αρχή, λειτουργεί αντιδραστικά «σαν μια μικρή επαναστάτρια», όπως λέει η μητέρα της.
Το μεγάλο πλεονέκτημα των «δύσκολων» παιδιών
Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, τα παιδιά που επηρεάζονται περισσότερο από αρνητικά συναισθήματα, ανταποκρίνονται περισσότερο στην ανατροφή με ενσυναίσθηση, πρόγραμμα και συνέπεια. Η Nicole αναφέρει χαρακτηριστικά πως όταν ο γιος της δυσκολεύεται και αντιδρά, αναζητά στοργή. «Μερικές φορές θα μου πει “μαμά, χρειάζομαι μια αγκαλιά” και με σφίγγει μέχρι να ηρεμήσει».
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να παραμένουν ήρεμοι και να αντιμετωπίζουν τις δύσκολες συμπεριφορές των παιδιών με ψυχραιμία και θετική προσέγγιση. Για την Jen, για παράδειγμα, βοηθάει να θεωρεί τις προκλήσεις της μικρότερης κόρης της ως υπερδυνάμεις: «Ναι, είναι πεισματάρα, αλλά αυτό σημαίνει πως είναι και επίμονη» λέει.
Οι φωνές δεν είναι λύση αλλά είναι… στο πρόγραμμα!
Όλοι έχουμε μετανιώσει επειδή χάσαμε την ψυχραιμία μας και φερθήκαμε σκληρά στα παιδιά μας - πόσο μάλλον αν πρόκειται για ένα αντιδραστικό (από τη φύση του) παιδί που συχνά μας βγάζει από τα ρούχα μας. Τα καλά νέα όμως , όπως λένε οι ειδικοί, είναι πως τα παιδιά είναι ανθεκτικά και μας αγαπάνε. «Ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή με μικρά παιδιά είναι ότι κάθε πρωί που ξυπνάς, κάνεις μια νέα αρχή», λέει ο Δρ Kagan.
Ένα άλλο πλεονέκτημα του να έχεις δύο πολύ διαφορετικά παιδιά είναι πως αποκτάς την εμπειρία και την υπομονή που χρειάζεται ένας γονιός, και γίνεσαι υποστηρικτικός, διαλλακτικός και σωστά οριοθετημένος - χαρακτηριστικά που τα παιδιά βλέπουν και μιμούνται.
Πηγή: parents.com
