Τσούζει σαν πληγή.
Με την καλύτερή μου φίλη ήμασταν αχώριστες από το Λύκειο και έχουμε περάσει πολλά μαζί. Έρωτες, στενοχώριες και απογοητεύσεις...
Σχεδόν τα πάντα, τα ζήσαμε μαζί. Βρήκαμε δουλειά μετά το κολλέγιο σχεδόν μαζί, νοικοκυρευτήκαμε και παντρευτήκαμε. Μείναμε έγκυες και περάσαμε μαζί το ζόρι της προσαρμογής ως νέες μητέρες. Τις πιο σημαντικές δεκαετίες της ζωή μου 20, τα 30 και τώρα τα 40 τις πέρασα με αυτόν τον άνθρωπο.
Μοιραστήκαμε μυστικά και όνειρα. Γελάσαμε με αστεία που μόνο οι δυο μας καταλαβαίναμε. Έχουμε κλάψει η μία για χάρη της άλλης. Αλληλοϋποστηριχτήκαμε στα δύσκολα και ήμασταν εκεί στις αποτυχίες και τις επιτυχίες. Στη χαρά και τη θλίψη.
Έχουμε μια φιλία που έχει αντέξει στον χρόνο. Μια φιλία απαλλαγμένη από ζήλιες και κακίες. Μια φιλία που σε κάνει να αισθάνεσαι ευλογημένη.
Είναι ο άνθρωπος στον οποίο μπορώ να βασιστώ, που με αποδέχεται γι' αυτό που είμαι.
Όμως κάτι άλλαξε...
Έχει «κολλήσει» με μια άλλη φίλη. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι εκείνη είναι η καλύτερή της φίλη. Και ξαφνικά νιώθω ανασφαλής. Τι έχει αυτή που δεν έχω εγώ; Μήπως απλά τα πάνε καλύτερα; Είναι πιο διασκεδαστική;
Καταλαβαίνω ότι είμαι ενήλικη και μοιάζει ανόητο να έχω τέτοιες σκέψεις. Το φυσιολογικό θα ήταν να μην με ένοιαζε.
Με ενοχλεί όμως!
Με ενοχλεί γιατί με φοβίζει. Με τρομάζει η σκέψη ότι η φιλία μας έφτασε στο τέλος της. Είναι σαν μια σχέση που ξέρεις ότι έχει τελειώσει και εσύ κρατιέσαι απελπισμένα πάνω στην ελπίδα ότι ίσως τα πράγματα να πάνε καλά στο τέλος. Αλλά ξέρεις βαθιά μέσα σου, ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Έχω συνειδητοποιήσει ότι όσο μεγαλώνεις, τόσο πιο δύσκολα κάνεις νέες φίλες. Φίλες
που μπορείς πραγματικά να εμπιστευτείς, που θέλουν το καλό σου, που θα είναι εκεί για σένα, που δεν έχουν κακία μέσα τους, που σε καταλαβαίνουν.
Καθώς απομακρυνόμαστε, παλεύω να αποδεχτώ αυτή την αλλαγή. Τη φιλία που φαίνεται να αντικαθιστά τη δική μας.
Αισθάνομαι πολύ μόνη και με πονάει. Ξέρω ότι αυτή η φιλία έκανε τον κύκλο της. Ελπίζω μόνο ότι ανεξάρτητα από το πώς εξελιχθούν τα πράγματα, θα συνεχίσουμε να μιλάμε πού και πού και αν χρειαστεί θα είμαστε πάντα εκεί η μία για την άλλη.
Ελπίζω να ξέρει πόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου είναι και θα συνεχίσει να είναι. Και ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα καταλήξουμε εκεί που ξεκινήσαμε... να είμαστε πάλι αχώριστες.
Πηγή: herviewfromhome.com
