«Αυτό που θυμάμαι πριν την πτώση», λέει η 11χρονη Laney, «είναι να κοιτάζω έξω από το μικρό παραθυράκι και να χαζεύω το πράσινο από κάτω. Μετά, θυμάμαι ένα σφίξιμο στο στομάχι λες και πέσαμε απότομα και τον μπαμπά μου να προσπαθεί να κρατηθεί από κάπου. Η τελευταία μου ανάμνηση είναι να είμαι θαμμένη στην αγκαλιά του. Η αγκαλιά αυτή μου έσωσε τη ζωή».
Το αεροπλάνο έπεσε μόλις 3 μίλια πριν το τέλος του ταξιδιού και πέρα από την Laney, κανείς δεν βγήκε ζωντανός. Ούτε ο μπαμπάς της, ούτε ο πιλότος, ούτε οι άλλοι δύο επιβαίνοντες.
Ως εκ θαύματος, η Laney βγήκε από το διαλυμένο αεροσκάφος με μόλις 11 σπασμένα κόκκαλα και μικροτραυματισμούς στο πρόσωπο. Οι διασώστες που την βρήκαν και εκτίμησαν πρώτοι την κατάστασή της, απέδωσαν το «θαύμα» στην αγκαλιά του πατέρα της από όπου την έβγαλαν ζωντανή.
Όταν η μητέρα της πήγε στο νοσοκομείο, η 11χρονη ήταν ακόμη σε σοκ. «Ρώτησα τη μαμά μου που είναι ο μπαμπάς», θυμάται, «δεν ήξερα καν ότι είχε πέσει το αεροπλάνο. Όταν έμαθα ότι ο μπαμπάς μου είχε πεθάνει, ξέσπασα σε κλάματα».
Για να τον τιμήσει, η Laney σηκώθηκε πρόωρα από το καροτσάκι του νοσοκομείου και περπάτησε στην νεκρώσιμη ακολουθία του με τις πατερίτσες της.
«Κάθε μέρα που ξυπνούσε, μας έλουζε με την αγάπη και τη θετική του ενέργεια», λέει για τον μπαμπά της, «ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος».
«Ζήσαμε τη μεγαλύτερη λύπη και ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη χαρά», λέει η μαμά της Laney, «χάσαμε τον προστάτη μας, αλλά ευτυχώς έχουμε το κορίτσι μας».
Πηγή: people.com
