«Τα αγόρια μου είναι υπέροχα και ο πατέρας τους μας αγαπά και μας φροντίζει όλους, αλλά η καθημερινότητα δεν είναι εύκολη», λέει, «έχουμε καλές μέρες, αλλά έχουμε και κακές…»
Ο 8χρονος Oliver, ο 7χρονος Joshua και ο 6χρονος Tyler έχουν όλοι υψηλού βαθμού αυτισμό και δεν μιλάνε καθόλου. Μια απο τις μεγάλες ανησυχίες της μητέρας τους είναι ότι αν δεν μιλήσουν ούτε ως ενήλικες, η επιβίωσή τους θα γίνει πάρα πολύ δύσκολη.
«Δεν γνωρίζω αν θα μιλήσουν ποτέ», λέει η Katherine, «αλλά αν γίνει έτσι, πρέπει να εξασφαλίσω ότι οι άνθρωποι δεν θα τους φέρονται σαν να είναι αγρίμια. Ό,τι και αν γίνει, θα ήθελα ο κόσμος να τους φέρεται όπως τους αξίζει, με σεβασμό και αξιοπρέπεια».
Όσο μεγάλη πρόκληση και αν ήταν το να γεννήσει 3 παιδιά, όλα με σοβαρό αυτισμό, η μεγαλύτερη πρόκληση έχει να κάνει με το μέλλον τους – με το ότι καποτε δεν θα είναι διπλα τους όσο και αν τη χρειάζονται.
«Πρέπει να ζήσω κυριολεκτικά για πάντα», λέει, «κάθε γονιός που έχει παιδιά με ειδικές ανάγκες σκέφτεται ότι δεν του επιτρέπεται να πεθάνει γιατί κανένας δεν θα νοιαστεί για τα παιδιά του όπως εκείνος».
Κάπως έτσι, η Katherine αποφασισε να ιδρύσει μια οργάνωση για τη στήριξη γονιών με αυτιστικά παιδιά (Spectrum Support), η οποία προσφέρει ενημέρωση και εκπαίδευση σε όλα τα μέλη της ευρύτερης κοινότητας για το πώς να συμπεριφέρονται σε ανθρώπους στο φάσμα του αυτισμού.
Με λίγα λόγια, αποφάσισε να εκπαιδεύσει τους άλλους για να είναι σίγουρη ότι τα παιδιά της θα έχουν μια καλή μεταχείριση εάν εκείνη δεν μπορεί να είναι δίπλα τους.
«Όλα ξεκινούν από την κατανόηση του πώς επικοινωνείς με έναν τέτοιον άνθρωπο», επισημαίνει, «ειδικά οι αστυνομικοί πρέπει να γνωρίζουν πως προσεγγίζεις το κάθε μέλος της κοινότητας για να τον βοηθήσεις αποτελεσματικά».
Όπως καταλαβαίνει κανείς, μια μαμά με την φορτωμένη καθημερινότητα της Katherine πρέπει να έχει μεγάλο πάθος για να αναλάβει κάτι τέτοιο. Αλλά πιστεύει ότι και τα παιδιά ΑΜΕΑ μπορούν να ανθίσουν μέσα στις κοινωνίες μας, αρκεί να έχουν την κατάλληλη υποστήριξη από τους υπόλοιπους.
«Δεν είναι σωστό να αφήνουμε όσους έχουν ειδικές ανάγκες να μένουν πίσω στη ζωή», λέει, «είναι αποτυχία μας να μην τους περιλαμβάνουμε στην κοινωνία ως ισότιμα μέλη της. Δεν πρέπει να νιώθουν αόρατοι και ξεχασμένοι».
Η Katherine έχει καταφέρει να έχουν τα παιδιά της όλη τη φροντίδα που χρειάζονται. Ξέρει όμως ότι δεν είναι όλοι οι γονείς το ίδιο τυχεροι. Γι’ αυτό και αποφάσισε να τους στηρίξει δίνοντάς τους φωνή!
Πηγή: 7news.com.au
