Η οικογένειά μου είναι η αγάπη της ζωής μου. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτούς. Γι' αυτό και κάθε μέρα δίνω όλο μου το είναι για να είναι όλοι χαρούμενοι. Άραγε, όμως, καταλαβαίνουν πόση ενέργεια καταβάλλω;
Κάνω μόνη μου όλες τις δουλειές του σπιτιού: πλένω, καθαρίζω, σιδερώνω, μαγειρεύω και τακτοποιώ για να είναι όλα στην εντέλεια!
Δεν τα κάνω για να ακούσω «ευχαριστώ», ούτε για να μου πουν πόσο καταπληκτική είμαι. Είναι μια πράξη αγάπης. Και όταν αυτές οι πράξεις παραβλέπονται διαρκώς, με πονάει.
Όταν όλα όσα κάνουμε περνάνε απαρατήρητα, χάνουμε το κουράγιο μας. Αν κανείς δεν εκτιμά ένα σφουγγαρισμένο πάτωμα ή καθαρά πιάτα, τότε για ποιο λόγο το κάνουμε; Το να φροντίζετε καθημερινά πολλούς ανθρώπους είναι η πιο δύσκολη δουλειά που θα κάνετε ποτέ. Όταν βρίσκεστε στη δουλειά σας και την κάνετε σωστά, έστω και περιστασιακά, πιθανότατα να ακούσετε ένα «μπράβο». Στο σπίτι, κανείς δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ευγνώμων που αφιερώσατε 15 λεπτά για να σκουπίσετε. Αλλά το κάνατε. Πάντα το κάνετε.
Ίσως φταίμε εμείς που οι οικογένειές μας δεν (ανα)γνωρίζουν όλα όσα κάνουμε. Ίσως πρέπει να το αλλάξουμε αυτό και να τους δείξουμε πόσο σκληρά δουλεύουμε. Δεν χρειάζεται να κάνουμε έναν βαρετό μονόλογο, στον οποίο εξηγούμε την αγάπη και τις θυσίες μας.
Όχι! Ίσως αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι πού και πού να παίρνουμε ρεπό. Να αφήνουμε τον άντρα και τα παιδιά μας να κάνουν μερικές δουλειές στο σπίτι. Μπορεί έτσι να εκτιμήσουν την κούραση και την προσπάθειά μας. Γιατί αυτό θέλουμε.
Θέλουμε να τους δείξουμε ότι είμαστε πολλά παραπάνω από μια μαγείρισσα, μια καθαρίστρια ή ένας σοφέρ. Είμαστε η κόλλα που κρατάει την οικογένεια δεμένη.
Μπορούμε να αποτρέψουμε μια καταστροφή ενώ παράλληλα δουλεύουμε. Μπορούμε να τα έχουμε όλα έτοιμα και τακτοποιημένα ακόμα και αν η μέρα μας είναι γεμάτη υποχρεώσεις. Είμαστε υπερήρωες και αυτό που θέλουμε είναι, κάποιες φορές, να μας το θυμίζετε. Προσέξτε μας. Μην μας κάνετε να νιώθουμε αόρατες.
Προσωπικά, δεν θέλω να ακούσω ένα «κούφιο» ευχαριστώ. Θέλω να προσφερθεί ο άντρας μου να πάει τα παιδιά στο σχολείο για να ξεκουραστώ. Θα ήθελα μια αγκαλιά μετά το φαγητό και τα μικρά μου να μαζέψουν τα παιχνίδια τους, χωρίς να βάλω τις φωνές.
Στο τέλος της ημέρας, δεν θα σταματήσουμε ποτέ να νοιαζόμαστε, να φροντίζουμε και να αγαπάμε τις οικογένειές μας. Είναι κάτι που θα συνεχίσουμε να κάνουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Αλλά αγαπητές οικογένειες, σας παρακαλώ μην μας κάνετε να νιώθουμε αόρατες! Θέλουμε να ξέρουμε ότι μας αγαπούν και μας εκτιμούν. Μια μικρή πράξη αγάπης κάνει την διαφορά. Όχι λόγια, πράξεις! Είναι τόσο απλό! Και αυτά δεν τα λέει μια θυμωμένη μητέρα, αλλά μια μαμά που έχει φτάσει στα όριά της.
Ελεύθερη μετάφραση από scarymommy.com
.jpg)
