11 χρόνια μετά την πρώτη φορά που γέννησε το παιδί μιας άλλης γυναίκας, η Laura θεωρεί ότι το συναίσθημα που νιώθει όποτε έρχεται η ώρα να παραδώσει το μωρό στη βιολογική μαμά του είναι τόσο εθιστικό που θέλει κι άλλο.
«Λατρεύω να είμαι μαμά, είναι η καλύτερη δουλειά στον κόσμο», λέει, «και λατρεύω να βοηθώ κάποιους λιγότερο τυχερούς από μένα να πραγματοποιούν το όνειρό τους να γίνουν γονείς».
Η Laura ένιωσε την ανάγκη να συνεισφέρει σ’ αυτόν τον τομέα όταν είδε μια τηλεοπτική εκπομπή γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. «Ένιωσα πολύ τυχερή που ήμουν μητέρα δύο παιδιών, τότε, κι είχα τόση αγάπη στη ζωή μου», λέει, «και σκέφτηκα ότι αν μπορώ να βοηθήσω κι άλλους να το ζήσουν όλο αυτό, έπρεπε να το κάνω».
Πρόσφατα, έχασε μερικά περιττά κιλά, ώστε να είναι σε καλή κατάσταση για να κυοφορήσει το 6ο της παιδί ως παρένθετη. Αν και δεν έχει μείνει ακόμη έγκυος, οι προσπάθειες συνεχίζονται. «Τελευταία ήμουν υπέρβαρη και αν δεν έχανα βάρος δεν θα προχωρούσα με την εγκυμοσύνη», επισημαίνει, «γιατί θα διακινδυνευα την υγεία του μωρού».
Η Laura γνωρίζει πάντα καλά τους μελλοντες γονείς πριν αναλάβει να γεννήσει το παιδί τους και ζητά μια μέρα να πούνε στο παιδί ότι ήταν εκείνη που το έφερε στη ζωή. Είναι μια ελάχιστη ικανοποίηση που την αποζητά.
Όσο για τον φόβο πολλών ότι μα παρένθετη μπορεί να προσκολληθεί συναισθηματικά στο παιδί, η Laura λέει ότι δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα: «Δεν είναι το ίδιο όπως το να κυοφορείς το δικό σου παιδί. Νιώθεις μια τεράστια ευθύνη να το κρατήσεις υγιές αλλά μέχρι εκεί».
Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι που λένε ότι γίνεται για τα χρήματα. Σ’ αυτό η Laura απαντάει ότι «στη Βρετανία δεν τίθεται τέτοιο θέμα αφού ο νόμος δεν επιτρέπει να λάβεις αμοιβή πέρα από κάποια λειτουργικά έξοδα σχετικά με την εγκυμοσύνη και τη γέννα».
«Θέλω να συνεχίσω να το κάνω για πάντα», λέει με ενθουσιασμό, «αλλά η αλήθεια είναι ότι το σώμα μου είναι εκείνο που θα αποφασίσει. Μέχρι τότε όμως, θα το χαρώ όσο μπορώ!».
Πηγή: mirror.co.uk
