«Ήταν Μάρτιος του 2020 όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Ο άντρας μου και εγώ ήμασταν εκστασιασμένοι. Είχαμε προβλήματα γονιμότητας και στραφήκαμε σε θεραπείες ωορρηξίας για να μπορέσουμε να κάνουμε παιδί. Ωστόσο, έμεινα έγκυος με την πρώτη προσπάθεια και τότε νιώσαμε πολύ, πολύ τυχεροί» ξεκινά την αφήγησή της η Meghan Billinghurst και συνεχίζει:
«Ήμουν 23 εβδομάδων και δύο ημερών έγκυος όταν παρατήρησα αίμα στο εσώρουχό μου. Τηλεφώνησα αμέσως στον γυναικολόγο μου για με συμβουλεύσει, και μου συνέστησε να πάω στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Η αλήθεια είναι πως δεν αγχώθηκα. Ήξερα πως αυτό συμβαίνει συχνά χωρίς να υπάρχει ανησυχητικός λόγος. Η πραγματικότητα, όμως, ήταν τελείως διαφορετική.
Ο γυναικολόγος μου ήταν ήδη εκεί και μόλις με εξέτασε, είδα τον τρόμο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Κατάλαβα αμέσως πως κάτι δεν πάει καλά. Με ενημέρωσε ότι είχα 4 εκατοστά διαστολή και έπρεπε να κάνουν ό,τι ήταν δυνατόν για να καθυστερήσουν τον τοκετό.
Οι επόμενες μέρες ήταν πολύ επώδυνες - σωματικά και ψυχολογικά. Είχα συσπάσεις, πονούσα και ήξερα πως είναι πολύ νωρίς για να γεννήσω. Δυστυχώς, κανείς δεν μπορούσε να μου εγγυηθεί ότι το μωρό μου θα ζήσει. Έκανα ό,τι μπορούσα για να καθυστερήσω τον τοκετό αλλά την 11η μέρα, η μικρή μου Aubree αποφάσισε πως θέλει να βγει. Οδηγήθηκα κακήν κακώς στην αίθουσα τοκετού και κατά τη διάρκεια της γέννας, ήμουν τρομοκρατημένη.
Τελικά, στις 24 εβδομάδες και 6 μέρες, ήρθε στον κόσμο το μικρό μας πλασματάκι ουρλιάζοντας «σαν τρελό», όπως μου είπαν οι μαίες. Γεννήθηκε 660 γραμμάρια και ήταν τόσο μικροσκοπική και διάφανη που φοβόμουν να την αγγίξω.
Η Aubree πέρασε πολύ δύσκολα όσο ήταν στο νοσοκομείο. Έμεινε στη ΜΕΘ συνολικά 117 μέρες, παρουσίασε αρκετά προβλήματα υγείας και υποβλήθηκε σε επέμβαση εντέρου. Όλο αυτό το διάστημα, αναγκαστήκαμε να είμαστε μακριά από το κοριτσάκι μας, το οποίο βλέπαμε μόνο για λίγο και υπό αυστηρούς όρους λόγο Covid.
Αντί να σηκώνομαι τις νύχτες να θηλάσω, ξυπνούσα και έκλαιγα. Έβαζα το ξυπνητήρι κάθε τρεις ώρες για να συγκεντρώσω μητρικό γάλα και να το πάω το πρωί στο νοσοκομείο.
Τελικά, η μικρή μας Aubree δυνάμωσε και κατάφερε να έρθει στο σπίτι μας. Σήμερα είναι 12 μηνών και, παρόλο που είναι ακόμα μικροσκοπική, είναι γεμάτη ενέργεια! Όταν θυμάμαι τις πρώτες εβδομάδες από τον τοκετό και μετά, με κατακλύζουν ένα σωρό συναισθήματα.
Η εμπειρία της γέννησής της ήταν σκληρή και τραυματική, αλλά είμαι ευγνώμων που το κοριτσάκι μας τα κατάφερε και σήμερα είναι η χαρά της ζωής μας. Δεν χαίρομαι που το περάσαμε, αλλά το ζήσαμε και τώρα μπορώ να μοιραστώ την εμπειρία μου με άλλους».
Πηγή: sbs.com.au
