Και τις κούκλες μου τις πρόσεχα ιδιαίτερα! Έλεγχα το γάλα τους στον καρπό μου, τις σκέπαζα για να μην κρυώνουν, τις έβαζα στον ώμο μου και πήγαινα πάνω-κάτω στο δωμάτιο για να ρευτούν. Αγαπούσα τόσο πολύ τον ρόλο της μαμάς που συχνά ξεχνούσα ότι και εγώ η ίδια θεωρούμουν ακόμα μωρό.
Μια μέρα στα 28 μου χρόνια έμαθα ότι το όνειρό μου θα γινόταν πραγματικότητα. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Επιτέλους, θα αποκτούσα το δικό μου μωράκι.
Όταν γεννήθηκε η κόρη μου και την πήρα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου, ξέσπασα σε κλάματα και της ψιθύρισα ότι είμαι όλη δική της, ξεχνώντας τον άντρα μου, που κι αυτός διεκδικεί ένα κομμάτι μου.
Η κόρη μου είναι τώρα 2 ετών. Είναι η ζωή μου. Το φως μου. Η αγάπη μου. Τα πάντα. Και εγώ είμαι το δικό της. Είμαι η μαμά που ήλπιζα ότι θα γίνω. Ωστόσο, οφείλω να παραδεχτώ ότι είμαι καλύτερη μητέρα απ' ότι σύζυγος.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν με φαντάστηκα νύφη. Δεν πίστευα καν ότι θα παντρευτώ. Ένιωθα πως δεν μου ταίριαζε ο ρόλος της συζύγου! Παρόλο που οι γονείς μου είχαν έναν υπέροχο γάμο και ήταν ευτυχισμένοι κοντά 40 χρόνια μαζί, εμένα η ιδέα του για «πάντα μαζί» μου περνούσε αδιάφορη.
Αλλά όπως συμβαίνει στη ζωή, όταν κάνεις σχέδια ο θεός... χαμογελά! Όταν γνώρισα τον σύζυγό μου, αποφάσισα ότι για αυτόν θα έκανα τα πάντα! Ήταν η εξαίρεση γι' αυτό και τον παντρεύτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Τα τελευταία δυο χρόνια και λόγω της καραντίνας αντιμετωπίσαμε πολλές προκλήσεις. Προβλήματα που κανένα ζευγάρι δεν πρέπει να αντιμετωπίζει - είτε είναι μαζί δύο μήνες, είτε πέντε χρόνια (όπως εγώ και ο σύζυγός μου), είτε είκοσι.
Τα ραντεβού κι ο ρομαντισμός μεταξύ μας ανήκει στο παρελθόν -κυρίως λόγω της πανδημίας. Αλλά πιστεύω ότι εφόσον τα καταφέραμε μέχρι εδώ, τίποτα δεν θα μας χωρίσει.
Σε αυτό το διάστημα κατάλαβα επίσης ότι η κόρη μου αποτελεί μεγαλύτερη προτεραιότητα από ό,τι είναι ο άντρας μου. Εκείνη με χρειάζεται περισσότερο! Ο σύζυγός μου πάντα αστειεύεται ότι τον έχω ξεχάσει ή ότι αγαπώ την κόρη μας περισσότερο από ό,τι εκείνον ... και για να είμαι ειλικρινής, έχει κατά κάποιο τρόπο δίκιο.
Η κόρη μου είναι η σάρκα και το αίμα μου. Μεγάλωσε μέσα μου για εννέα μήνες,
Όταν αποκοιμιέται στο κρεβάτι μαζί μας, με το σώμα της πάνω στο δικό μου, συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη απ' αυτή. Υπάρχουν πράγματα που νιώθουμε και κάνουμε για το παιδί μας που δεν θα κάναμε για κανέναν άλλον. Η αγάπη που έχει μια μητέρα για το παιδί της είναι μαγική και ειλικρινά δεν νομίζω ότι οποιοσδήποτε άντρας μπορεί να την καταλάβει.
Αγαπώ τον άντρα μου. Είναι το άλλο μου μισό και του το λέω συχνά. Του υπενθυμίζω το γεγονός ότι ενώ δεν ήθελα να παντρευτώ, έκανα την εξαίρεση μόλις συνειδητοποίησα ότι ήταν γραφτό να είμαστε μαζί.
Μου είναι πιο εύκολο όμως να είμαι μητέρα παρά σύζυγος. Ακόμα μαθαίνω πολλά! Κακά, τα ψέματα, η κόρη μου χρειάζεται περισσότερη προσοχή από ό,τι ο σύζυγός μου. Είναι 2 ετών! Με χρειάζεται για να την καθαρίζω, να την αλλάζω, να την ταΐζω, να την να την κρατάω ασφαλή - βασίζεται σε μένα για τα πάντα.
Μια καλή μητέρα έχει από τη φύση της μητρικό ένστικτο, αλλά τι γίνεται με το ένστικτο της συζύγου; Αν υπάρχει, ακόμα δεν το έχω ανακαλύψει.
Μην με παρεξηγήσετε, είμαι μια καλή και υποστηρικτική σύζυγος.
Αγαπώ τον σύζυγό μου και φροντίζω να ξεκινάμε την κάθε μέρα με ένα μεγάλο φιλί. Κρατάω το σπίτι καθαρό. Μαγειρεύω. Δουλεύω. Λατρεύω να περιποιούμαι τον σύζυγό μου, να του φτιάχνω τα αγαπημένα φαγητά τις Κυριακές. Έχω συνηθίσει ακόμη και να αφήνω σημειώματα στον υπολογιστή του για να του φτιάχνω τη διάθεση και να του υπενθυμίζω ότι τον λατρεύω.
Είμαι καλή σύζυγος. Αλλά είμαι καλύτερη μαμά.
Πηγή: cafemom.com
