Πολλά περίμενα να συμβούν όταν θα γινόμουν για πρώτη φορά μαμά – τα περισσότερα ευχάριστα – αλλά ποτέ μου δεν φανταζόμουν ότι η μητρότητα θα γινόταν αιτία να χάσω εσένα, την κολλητή μου. Να εξαφανιστείς από τη ζωή μου εσύ, ο μοναδικός άνθρωπος πέρα απ’ τους δικούς μου που θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά γι’ αυτόν.
Και όμως, συνέβη…
Και δυστυχώς, η προδοσία σου ξεκίνησε λίγο πριν τη γέννα, από την εγκυμοσύνη κιόλας, όταν σε έψαχνα γιατί ήθελα να μοιραστώ την αγωνία μου με κάποιον κοντινό μου άνθρωπο και δεν σήκωνες το τηλέφωνο. Και όταν το σήκωνες ήσουν πάντα απασχολημένη με κάτι άλλο.
Και πάλι, όμως, δεν πίστεψα ότι είχες απομακρυνθεί. Ειδικά, όταν ήρθες στο μαιευτήριο με τα δώρα και το χαμόγελό σου, ένιωσα μια ζεστασιά που μου είχε λείψει πραγματικά. Και είπα από μέσα μου ότι ίσως ήμουν υπερβολική όταν, έγκυος ακόμη, σε ένιωθα απόμακρη και αδιάφορη για όσα περνούσα.
Αλλά αυτό δεν ήταν παρά ένα πυροτέχνημα. Ήρθες για να πάρεις χαρά και όχι για να δώσεις. Έβγαλες την υποχρέωση και εξαφανίστηκες. Κανονικά αυτή τη φορά. Κι εγώ έπρεπε να αφιερωθώ στο παιδί μου, να τα καταφέρω με τον θηλασμό, να εξοικειωθώ με καταστάσεις πρωτόγνωρες και αγχωτικές χωρίς ένα από τα πιο γερά στηρίγματα της ζωής μου μέχρι τώρα – χωρίς την καλύτερή μου φίλη.
Δεν μπορώ να ξέρω τι συνέβη. Δεν έχω χρόνο να σκεφτώ, να ανατρέξω πίσω στο χρόνο να δω αν υπάρχει κάτι που είπα ή που έκανα και σε οδήγησε σ’ αυτή την απότομη φυγή απ’ τη ζωή μου. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι δεν φταίω εγώ.
Αλλά και αν φταίω ακόμα, να ξέρεις πως δεν κάνουν έτσι οι φίλοι. Οι φίλοι μιλάνε ειλικρινά και απαιτούν ξεκάθαρους λογαριασμούς για να προστατέψουν τη φιλία τους. Εσύ, ό,τι και αν σε πείραξε, απλώς εξαφανίστηκες και, μάλιστα, τη στιγμή που σε είχα περισσότερη ανάγκη από ποτέ. Τη στιγμή που άλλαξε ριζικά η ζωή μου. Τη στιγμή που έγινε πιο όμορφη από ποτέ.
Κι αυτό είναι κάτι που δύσκολα θα σου συγχωρέσω, να το ξέρεις. Γιατί μου στέρησες την ευκαιρία να μοιραστώ μια τέτοια χαρά με κάποιον που αγαπώ πολύ. Και την δηλητηρίασες ταυτόχρονα με μια μεγάλη λύπη για την απώλεια της φιλίας σου.
Αλλά δεν πειράζει. Θα το δουλέψω μέσα μου και θα βρω τη δύναμη να προχωρήσω και να κάνω σχέσεις που μπορεί να μην είναι σαν τη δική μας, αλλά ίσως αποδειχτούν πιο αληθινές και ανθεκτικές στο χρόνο.
Εύχομαι μόνο να μη σου συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Και κυρίως, να μη σου συμβεί όταν θα έχεις κι εσύ την ευτυχία να γίνεις μάνα.
