Το παιχνίδι οδηγεί στη γνώση και την εξοικείωση
Σκεφτείτε να βρεθείτε ξαφνικά σε έναν άγνωστο κόσμο όπου όλα είναι καινούργια και να σας αναθέσουν να κάνετε κάτι για πρώτη φορά. Ταυτόχρονα, να μην καταλαβαίνετε τη γλώσσα τους ούτε το πώς δουλεύουν τα εργαλεία τους. Το μόνο που σας μένει είναι να πειραματιστείτε. Αυτό κάνουν και τα παιδιά, μόνο που δεν έχουν αναπτύξει από πριν τις δικές μας δεξιότητες – τις αναπτύσσουν ενώ μαθαίνουν πως γίνεται κάτι (π.χ. πώς να τρώνε με πηρούνι).
Οι αυστηροί περιορισμοί δίνουν λάθος μήνυμα στα παιδιά
Αναλογιστείτε για λίγο αν στέκει το να θέλουμε το καμάρι μας να είναι σωστό «τζιμάνι» και ταυτόχρονα να είναι το πιο ήσυχο παιδί του κόσμου. Τα παιδιά που λαχταρούν να ξεπεταχτούν θέλουν χώρο και όχι περιορισμούς, ενώ εκείνα που το πάνε σιγά σιγά θέλουν ενθάρρυνση και όχι εφησυχασμό. Οι περιορισμοί που αποσκοπούν όχι στο καλό του παιδιού, αλλά το δικό μας, δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση την εξέλιξη και την πρόοδό του.
Η βολή μας δεν είναι γνώμονας για την ανατροφή των παιδιών
Κακά τα ψέματα, αν κρατάμε τα παιδιά σε ένα νοητό χαλινάρι όλη την ώρα, δεν είναι για δικό τους όφελος, αλλά για να γλυτώσουμε εμείς τη φασαρία που θα ακολουθήσει. Για κάθε φορά, όμως, που συγυρίζουμε λιγότερη ώρα το σπίτι, το παιδί μας έχει χάσει μια πολύτιμη ευκαιρία να κάνει ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός. Και αν μαζευτούν πολλές χαμένες ευκαιρίες και το παιδί δείχνει να αργεί, αρχίζουμε να αναζητούμε αλλού φταίχτες, ενώ φταίμε μόνο εμείς.
Άλλωστε, όσο γρηγορότερα μάθουν τόσο λιγότερο θα ανησυχούμε
Τελικά, είναι και κοντόφθαλμο να προσπαθούμε να αποφύγουμε τις βραχυχρόνιες συνέπειες της απειρίας και της αδεξιότητας των παιδιών μας, αφού όσο δεν μαθαίνουν τόσο πιο πολύ θα τα κάνουν χάλια. Ενώ, αν τους αφήσουμε χώρο να εξοικειωθούν και να βελτιώνουν τις δεξιότητες και την αντίληψή τους, τόσο πιο γρήγορα θα μάθουν να κάνουν αυτό που θέλουν λίγο πιο τακτικά, αλλά και να καταλαβαίνουν τι ζητάτε από εκείνα και γιατί.
Άσε που χάνουμε στιγμές μοναδικές που δεν θα ξανάρθουν ποτέ
Μία φορά μαθαίνουν τον κόσμο τα παιδιά μας και το καθένα το κάνει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο – παίζει ξεχωριστά, λερώνει ξεχωριστά, χαλάει ξεχωριστά, μαθαίνει ξεχωριστά! Τα νήπιά μας δεν είναι εκεί μόνο για να μας δίνουν χαρά, αλλά και για να μας βγάζουν απ’ τα ρούχα μας και να μας αγγαρεύουν δίχως λόγο. Με λίγα λόγια, είναι εκεί για να βάζουν τη δική τους ξεχωριστή σφραγίδα στη ζωή μας και είναι λάθος να τους το στερήσουμε και να το στερηθούμε.
