Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να εξηγήσετε στο σύντροφό σας κάθε αγορά που κάνετε; Πάρτε για παράδειγμα να είστε στο σουπερμάρκετ, να αγοράζετε την αγαπημένη σας λιχουδιά, αλλά να πρέπει να την καταναλώσετε πριν φτάσετε στο σπίτι. Γιατί αν μάθαινε ότι ξοδέψατε χρήματα για τον εαυτό σας - ναι, ακόμα και 2 ευρώ, θα ακολουθούσε ένα ατελείωτο παραλήρημα.
Θα έλεγε «Γιατί είσαι τόσο εγωίστρια;», «Δεν σκέφτεσαι κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό σου; Είναι πιο σημαντικό για σένα να έχεις πράγματα από τα παιδιά σου;» Ακόμα κι αν ήταν τα πρώτα 2 ευρώ που ξόδεψες για τον εαυτό σου εδώ και μήνες. Ακόμα κι αν δουλεύεις και είναι και δικά σου λεφτά. Πάντα φαίνεται να το ξεχνούν αυτό. Έτσι μπορεί να μοιάζει η οικονομική κακοποίηση και δυστυχώς είναι κάτι για το οποίο δεν μιλάμε αρκετά.
Δυστυχώς, πολλές γυναίκες το αντιλαμβάνονται πολύ αργά... Το ξέρω γιατί το έζησα και εγώ. Ήμουν νέα και δεν γνώριζα τα γεγονότα. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι η οικονομική κακοποίηση συμβαίνει στο 99% των περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας.
Η οικονομική κακοποίηση είναι όταν ένα άτομο εκμεταλλεύεται τη δύναμη και χρησιμοποιεί το φόβο για να κρατήσει το άλλο άτομο δέσμιό του: ακριβώς εκεί που το θέλει!
Οι γονείς μου είχαν... κοινό ταμείο. Το ίδιο και οι παππούδες μου. Θεωρούσα ότι είναι φυσιολογικό σ' ένα γάμο.Ό,τι είναι δικό μου, είναι και δικό μας, μέχρι που δεν είναι. Δεν είχα μείνει ποτέ άνεργη, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που φαινόταν ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο στα οικονομικά μου.
Μετά τους πρώτους μήνες του γάμου, μόλις έμπαινε ο μισθός στον λογαριασμό μου, εξαφανίζονταν όλα, εκτός από τα χρήματα για τα ψώνια. Ένα πολύ καθορισμένο ποσό. Ούτε δεκάρα παραπάνω. Θυμάμαι να σπρώχνω το καρότσι στο σουπερμάρκετ με μανία, υπολογίζοντας στο κομπιουτεράκι μου κάθε προϊόν που έβαζα στο καρότσι μου.
Παρόλο που έχουν περάσει χρόνια, το θυμάμαι κάθε φορά που πηγαίνω για ψώνια. Δεν υπήρχε τίποτα πιο τρομακτικό από το να βλέπω τον ταμία να «χτυπάει» στο μηχάνημα τις αγορές μου. Κρατούσα την αναπνοή μου και ήλπιζα με όλη μου την καρδιά ότι τα είχα υπολογίσει σωστά. Ήταν πολύ εξευτελιστικό!
Φυσικά, αυτό ήταν μόνο η αρχή. Η οικονομική κακοποίηση δεν αφορά μόνο τον έλεγχο των χρημάτων. Είναι επίσης και όταν το θύμα εξαρτάται οικονομικά αποκλειστικά από τον θύτη. Στην περίπτωσή μου, ο σύντροφός μου δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να με εμποδίσει να εργαστώ συνολικά, αλλά προσπαθούσε να με σαμποτάρει με κάθε τρόπο.
Για χρόνια έκρυβα χρήματα. Τα χρήματα που είχα βάλει στην άκρη για τον εαυτό μου. Τα χρήματα που θα χρησιμοποιούσα αργότερα για να ξεφύγω από αυτή τη σχέση. Κάθε δεύτερη εβδομάδα φοβόμουν ότι θα με ανακάλυπτε και αρρώσταινα με τις πιθανές συνέπειες.
Μπορούσα να το κάνω, όμως, γιατί εργαζόμουν.
Όσο εύκολα απέσυρε τα χρήματα από τον κοινό μας λογαριασμό, τόσο εύκολα είχα το δικαίωμα να κάνω το ίδιο. Αλλά όταν εμπλέκεσαι σε μια καταχρηστική σχέση, ο φόβος για το τι θα μπορούσε να συμβεί είναι τεράστιος και τόσο εξουθενωτικός που ξεχνάς ποια είναι τα νόμιμα δικαιώματά σου όλα μαζί.
Ο οικονομικός έλεγχος, το σαμποτάζ στη δουλειά μου και η άρνησή του να με αφήσει να έχω πρόσβαση σε χρήματα που είχα κερδίσει, ήταν όλα σημάδια οικονομικής κακοποίησης.
Είναι εύκολο να δούμε πώς μοιάζει η σωματική κακοποίηση. Γιατί αυτό είναι απτό. Κάτι που μπορείς να δεις, κάτι που μπορείς να αγγίξεις. Όταν πρόκειται για συναισθηματική, λεκτική και οικονομική κακοποίηση, τα σημάδια δεν είναι τόσο φανερά.
Υπάρχουν κάποιοι που θα πουν «ε, γιατί δεν έφευγες;». Είναι τόσο περίπλοκο όμως! Μου πήρε χρόνια -μιλάω για πάνω από μια δεκαετία- για να βρω έναν τρόπο να φύγω, που να με κάνει να νιώθω αρκετά ασφαλής για να το κάνω.
Αν υπάρχει έστω και μία κοπέλα που ταυτίζεται με όσα λέω, θέλω να ξέρει ότι δεν είναι ούτε μόνη, ούτε η μόνη. Να θυμάσαι ότι δεν το αξίζεις και ότι δεν έκανες τίποτα για να το προκαλέσεις αυτό. Σου αξίζει να σε αγαπούν και να σε σέβονται. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό.
Πηγή: scarymommy.com
