Τα νερά της Charlotte έσπασαν μόλις στις 22 εβδομάδες και οι γιατροί την κράτησαν στο νοσοκομείο για να παρακολουθούν την κατάσταση της υγείας της. Τρεις εβδομάδες αργότερα όμως και συγκεκριμένα, στις 29 Ιουλίου, άρχισε να έχει συσπάσεις.
Η αναπάντεχη έναρξη του τοκετού 15 εβδομάδες πριν την αναμενόμενη ημερομηνία γέννησης του μωρού, τρόμαξαν πολύ τη μέλλουσα μητέρα και τον σύντροφό της. «Μου είπαν ότι οι πιθανότητες να ζήσει το μωρό μου ήταν 50-50. Τρελάθηκα από τον φόβο μου» είπε η Charlotte.
Η Christine γεννήθηκε στις 25 εβδομάδες και ζύγιζε μόλις 340 γραμμάρια. Αμέσως μεταφέρθηκε από νοσηλευτές στην πτέρυγα Gosset, η οποία φροντίζει νεογέννητα μωρά και χρειάστηκε αναπνευστήρα. Την επόμενη μέρα μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Coventry.
Διάφορες τομογραφίες και εξετάσεις έδειξαν ότι η μικρή Christine είχε μια μεγάλη αιμορραγία στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου της και μώλωπες στη δεξιά πλευρά. Διαγνώστηκε επίσης με Χρόνια Πνευμονοπάθεια και Αμφιβληστροειδοπάθεια της Προωρότητας (ROP), μία διαταραχή της ανάπτυξης των αιμοφόρων αγγείων του αμφιβληστροειδούς, στα πρόωρα νεογνά.
Οι γιατροί ανακάλυψαν επίσης ότι είχε επιπλέον έναν ανοικτό αρτηριακό πόρο, ο οποίος είναι ένα άνοιγμα μεταξύ δύο μεγάλων αιμοφόρων αγγείων που οδηγούν από την καρδιά ενός μωρού στη μήτρα. Το άνοιγμα υποτίθεται ότι κλείνει λίγο μετά τη γέννηση, αλλά αν παραμείνει ανοιχτό, μπορεί να αποδυναμώσει τον καρδιακό μυ και να προκαλέσει καρδιακή ανεπάρκεια καθώς και άλλες επιπλοκές.
«Είπαν ότι υπήρχε ελάχιστη πιθανότητα να την βοηθήσουν» είπε η μητέρα της. Ευτυχώς, η Christine μπόρεσε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση με λέιζερ στην Οξφόρδη, η οποία στέφθηκε με επιτυχία και το πρόβλημα στην καρδιά της φαίνεται να διορθώνεται. Τα μάτια και ο εγκέφαλός της βρίσκονται ακόμη υπό εξέταση.
Η νεαρή μαμά μοιράζεται την ιστορία της για να δώσει ελπίδα σε άλλους γονείς που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση και επειδή θέλει να ευχαριστήσει θερμά το προσωπικό του Northampton General Hospital και του University Hospital στο Coventry που έσωσαν τη ζωή του κοριτσιού της.
Με δάκρυα στα μάτια, είπε: «Πέρασα τόσα πολλά και αυτό με έκανε πιο δυνατή. Όλη αυτή η εμπειρία με άλλαξε εντελώς. Σκέφτομαι πώς είναι τώρα το μωρό μου σε σύγκριση με τότε που γεννήθηκε. Δεν μπορώ να ευχαριστήσω αρκετά τους γιατρούς και τους νοσηλευτές. Χωρίς αυτούς, το μωρό μου δεν θα είχε επιβιώσει, ήταν καταπληκτικοί.»
Πηγή: northamptonchron.co.uk
